Jan's Wandelblog

Op 30 augustus was het uitstekend wandelweer en hadden zich 23 enthousiaste wandelaars gemeld op de parkeerplaats bij de Ark, waaronder twee introducees. Paul had zijn broer Jan meegenomen en Margriet werd vergezeld door haar zus Mary (M&M’s), hun deelname was  waarschijnlijk éénmalig. Meestal besteed ik ook aandacht aan de afzeggers, dat wil ik nu een keer overslaan. Toch maak ik een uitzondering voor Roelof, een zeer trouwe deelnemer en waarschijnlijk ook de oudste in ons gezelschap, hij moest deze keer noodgedwongen overslaan vanwege een operatie. (Routine ingreep) Namens alle deelnemers Roelof van harte beterschap en een spoedig herstel. De wandeling werd als zeer fraai ervaren en van diverse zijden bereikte mij de mededeling “een wandeling als deze, mag dan wel eerder gedaan zijn maar dit soort herhalingen zijn de moeite waard” kortom mag wel vaker.

Staverden en zijn omgeving is schitterend, een zeer ruime parkeerplaats bij de Brasserie en een mooi aangelegde tuin bij het kasteel. Kortom een reden om hier wel vaker te komen en dat gebeurde dan ook, nimmer een probleem geweest bij de Brasserie wanneer ik een bezoek aankondigde van ongeveer 20 mensen na de wandeling. De afspraak werd dan altijd ter plekke gemaakt, nu echter had het voorlopen reeds in juli plaats gevonden en maakte ik de afspraak per e-mail. In mijn mailtje werd vermeld het vermoedelijke aantal deelnemers, geschatte aankomsttijd en meestal gebruik van koffie of thee al dan niet met een stukje appeltaart.  Het antwoord van de Brasserie (per e-mail) luidde “prima, 30 augustus maar voorwaarde is wel dat direct na afloop in één keer betaald wordt”.  Mijn antwoord was eerder zo’n ervaring gehad te hebben bij Restaurant de Foreesten in Vierhouten, reden waarom ik daar nu niet meer met de groep kom. Dat was voor de Brasserie aanleiding om in te binden, zij noemden dat zelf “flexibel opstellen”, en individueel afrekenen mogelijk maken. Toch vond ik het nog vervelend toen iemand vroeg, is er nog iets anders dan appeltaart, het antwoord was nee omdat er appeltaart besteld was. De tot nu toe gebruikelijk vorm van het afsluiten van de maandelijkse wandeling vind ik zacht gezegd niet leuk meer en heb besloten geen afspraak meer te maken en kom onaangekondigd bij de uitbater binnen, of slaan de horeca geheel over.

De volgende wandeling staat gepland voor 27 september, dan heeft de herfst inmiddels haar intrede gedaan. De droogte is voorbij, wat vaker een buitje de grond wordt vochtig dus ruimte voor de paddenstoel, dan ligt het voor de hand om een boswandeling te kiezen. Die heb ik gevonden en wel dichtbij huis, aan de Plaggenweg 2, te Harderwijk.

Zoals gezegd een boswandeling, ver van de bewoonde wereld, u komt geen huis tegen dus ook geen Horeca. De afstand is 17 km,  eenvoudig in te korten naar 13 km. Onverharde zandpaden, slingerende bospaadjes  door achtereenvolgens het Strokelbos, het Leuvenemse Bos en het Hardewijkerbos. De naam van de wandeling Hoeve Beekhuizen is te danken aan een middeleeuwse boerderij met akkers, weiland  en omgeven door heide, stuifzand en bos. De fundamenten van deze hoeve zijn hersteld en herkenbaar gemaakt in het landschap. De bijbehorende akkertjes zijn de open plekken in het bos. Een belangrijk deel van de wandeling is ook het Beekhuizerzand, daar hoeven wij niet dwars door heen te ploeteren een gebaand breed pad van zuid naar noord in dit stuifzandgebied van 200 ha is goed begaanbaar. In 2004 was dit gebied nog merendeels bos maar het verwijderen van de vliegdennen en de bovenlaag van de grond heeft het verstuifbare zand weer alle ruimte gegeven.

Wanneer er gekozen wordt voor de 17 km i.p.v. 13 dan gaat deze 4 km lange wandeling over het zgn. Cyriasische Veld, een groot droog heidegebied afgebakend vanwege vrij rondlopende schapen en runderen, deze houden de heide in stand. De mestkever heeft het hier prima naar zijn zin en heeft een belangrijk aandeel in de voedselketen, het gebied is overigens rijk aan insecten. Het gebied dankt zijn naam aan de Amsterdamse familie Cyriack die hier lange tijd eigenaar van was. Het veld wordt ook wel Harrie Jakkes Veld genoemd , deze veldprediker hield er vaak openluchtdiensten. Wanneer er belangstelling is voor deze toegift dan hoor ik dat wel op 27 september bij de aanvang van de wandeling.

De Plaggenweg bevindt zich al snel na de afslag op de N302 richting Apeldoorn, aan de rechterkant van de weg. Hier is ook gevestigd aan de Leuvenemseweg 7, het van der Valk hotel/restaurant een mogelijkheid dus om dit etablissement aan te doen na afloop van de wandeling. Vooraf reserveren doe ik dus niet. 

Belangstelling?, dan zie ik u op 27 september bij de parkeerplaats van kerkcentrum De Ark, vertrek 10.00 uur. Tot dan

Het zit er weer op, de 102e editie van de Nijmeegse Vierdaagse. Ik mocht hem voor de zevende keer succesvol afsluiten en daarmee mijn medaille verrijken met een fraaie 7. Alle dagen mooi droog maar extreem  warm weer, waren er de oorzaak van dat de finish niet geheel probleemloos is gehaald. Een paar flinke blaren op beide voeten hebben toch wel voor enig ongemak gezorgd. Een vakkundige behandeling door een expert, wonend vlakbij mijn logeeradres, heeft er voor gezorgd dat het ongemak tot een minimum beperkt is gebleven. Wat dat betreft ben ik een “bofkont”. 

Op 28 juni, ook al zo’n mooie zonnige en warme dag, mocht ik twintig deelnemers verwelkomen bij de Ark, ondanks de afzeggingen toch twee nieuwe mensen. Zonder kennisgeving afwezig het duo Roelof & Herman, Mieke Servat en Paul Wiegman. Heel moedig vond ik wel de deelname en bijzondere interesse van Mandy van Rijs van de Meerpaal. Lange tijd was er niet of nauwelijks contact met dit overkoepelend orgaan, maar Mandy wilde toch wel eens nader kennismaken met de groep en met mij en sloot zich op het parkeerterrein van het AC restaurant ’t Harde  bij ons aan. Dapper liep zij de 15 km lange wandeling mee. Chapeau. De wandeling werd over het algemeen zeer gewaardeerd, nu zag men ’t Harde van een andere kant. Vlak voor de zandverstuiving De Zoom, kwam ons een klas schoolkinderen tegemoet, zij hadden zich al in deze zandbak uit kunnen leven. Riet Blonk herkende een gekleurd jongetje uit haar straat en even later een kleindochter. De klas kwam uit Biddinghuizen en kampeerde kennelijk op een nabij gelegen camping. Omdat wij op de zandverstuiving grotendeels aan de rand konden lopen, was dit goed te doen en hoefden wij niet door het mulle zand te sjouwen. Een aangename afwisseling was de mini-dierentuin met kamelen, lama’s, ponny’s en de zebra die swaffelend aan de ponny’s liet zien dat hij een jongetje was, maar maakte daarmee totaal geen indruk. Die ponny’s hebben waarschijnlijk gedacht “trek jij eerst die pyama maar eens uit, dan zie wij wel verder”. De langdurige droogte was ook de kamelen duidelijk aan te zien, hun bulten hingen als slappe zakken op de rug. Mede dankzij het weer was de wandeling voor mij een mooie en passende training voor de vierdaagse. 

Genoeg over het verleden. Wij moeten door, de wandeling voor de maand augustus moet gepland worden. Traditioneel is dat elk jaar een heidewandeling, dan is en blijft daarvoor de Veluwe de plaats bij uitstek, maar daar zijn wij al zo vaak geweest. Omdat ik vrijwel de gehele maand augustus werk bij AST in Lelystad, ben ik reeds op 31 juli op verkenning gegaan in Staverden. De heide begon al te kleuren en het zal mij benieuwen of daar op 30 augustus nog veel van over is, gezien de enorme droogte en de aanhoudend hoge temperaturen. Het betreft een wandeling uit het archief, om precies te zijn een wandeling uit de serie “Trage Tochten” van Rob Wolfs, 95% onverharde ondergrond.

Wij liepen deze route  eerder, om precies te zijn op 26 september 2013. Toen waren er meer paddenstoelen dan heide, bovendien was de samenstelling van de groep nogal afwijkend van de huidige. Na vijf jaar is doubleren van een wandeling geen schande als deze tenminste de moeite waard is.

Staverden, wij waren daar recent nog, om precies te zijn 26 april met 26 deelnemers. Het kasteel, de witte pauwen en de omgeving zijn voor de meesten van ons niet vreemd, parkeergelegenheid is ruim voor handen en de Brasserie is het hele jaar geopend. Deze dingen zijn wel secundair maar voor de organisatie uiterst belangrijk.

De totale afstand van deze wandeling is 14 km en een groot gedeelte bestaat uit heidegebied. Aanvankelijk langs de rand van de Ermelosche heide, een voormalig oefenterrein voor de bewoners van de Generaal Spoorkazerne te Ermelo. Met een beetje geluk kunnen wij de schaapskudde tegenkomen van Stichting de Schapedrift want tegenwoordig is dit terrein natuurgebied. Voor een welkome afwisseling zorgt het Speulder en Sprielderbos gevolgd door een tweede heideoppervlak, hier maken wij gebruik van een eenmanspaadje en steken dwars over het Houtdorper en Speulderveld. Uiteindelijk komen wij weer terug op het terrein van het landgoed Staverden, passeren de Hierdense Beek en de monumentale boerderij “Oldhof”.  

Geniet van het mooie weer, graag zie ik u weer op donderdag 30 augustus 2018 op het parkeerterrein van kerkcentrum de Ark. Vertrek 10.00 uur.

De laatste donderdag in mei was het aantal deelnemers gedaald naar zestien. Een gemiddelde dat heel lang de norm was voor de groep. Een flink aantal afmeldingen, veelal per e-mail waarbij een tweetal redenen opvallend veel voorkwamen n.l. “deelname aan de avond4daagse”en de “hoge temperatuur” waarvan al een paar dagen sprake was. De verwachting voor die dag was dan ook volgens De Bilt 28 graden, met grote kans op zware regenval en onweer.

Het parcours in Dalfsen was een bosrijk gebied, zodat wij merendeels in de schaduw konden lopen.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat de temperatuur toch hoog blijft. Ik had al gezien dat wanneer het mis dreigde te gaan er een flink stuk ingekort kon worden naar de finish. Het thuisfront in Swifterbant gaf via Whatsapp door dat het in de polder al behoorlijk donker werd, vrij snel gevolgd met de term “het hoost hier” en de temperatuur is gedaald naar 18 graden. Toch koos ik voor de volledige route met als gevolg dat de laatste kilometers wel een beetje haast gemaakt moest worden. Uiteindelijk kwam iedereen droog aan bij “Het Oude Station” in Dalfsen . Tijdens het nuttigen van de welverdiende beloning brak het onweer in alle hevigheid  los, gevolgd door zware en langdurige regenval welke uiteindelijk toch nog getrotseerd moest worden om bij de auto te komen.

Omdat ik net als voorgaande jaren weer deel ga nemen aan de Nijmeegse Vierdaagse wordt er in juli niet met de groep gewandeld. Daarom kunnen wij voor de vakantie er nog een keer flink tegenaan, waarschijnlijk bereikt ook het weer temperatuurhoogten zoals wij die de laatste jaren in Nijmegen gewend zijn. Ik heb gekozen voor één van de vele Trage Tochten van Rob Wolfs, welke start en eindigt in ’t Harde.

Een pittig traject van 15 kilometer aan de westkant van ’t Harde, op de rand van de Veluwe. Wij parkeren de auto bij La Place, het voormalig AC Restaurant de Vale Ouwe. Alle elementen voor een mooie wandeling zijn aanwezig, het enige dat ontbreekt is water, maar bos, heide en zand des te meer. Ik heb het mezelf niet gemakkelijk gemaakt, veel smalle bospaadjes, vooral in het begin maar ook aan het einde. Het is duidelijk een wandeling met twee gezichten, bosranden, heideveld en zandverstuiving, maar ook aangenaam gestoffeerd boerenland met houtwallen en eikenlanen. 

De kans is aanwezig dat wij op de heide geconfronteerd worden met een kudde Veluwse heideschapen, zelfs een zebra op de zandvlakte geflankeerd door reeën en lama’s behoort tot de mogelijkheden. Nee, echt geen ezel die zijn pyama nog aan had, een èchte zebra. Ik schreef het al, een route waar alles inzit, voordeel is ook bij La Place is volop parkeergelegenheid en iedereen betaalt vooraf zijn  consumptie, dus geen rijen bij de kassa. (En ze hebben toiletten)

Ook krijgen wij waarschijnlijk te maken met belangstelling uit onverwachte hoek, met name van de afdeling Recreatie van de Meerpaal in de persoon van Mandy van Rijs. Zij heeft te kennen gegeven nader kennis te willen maken met de groep, de groep die zij steevast “De Grote Ronde” noemen. Toen ik de leiding van mijn voorgangster overnam was Marion Driesman de vaste contactpersoon tussen de groep en de Meerpaal en zorgde zij voor de annonces van onze activiteiten in de Flevopost. Nadat Marion een andere functie kreeg bij de Meerpaal nam de heer Rombouts haar taak over, hij had helaas slechts aandacht voor de invulling van de jaarlijkse agenda. De heer Rombouts is weer opgevolgd door Mandy van Rijs zij sluit zich op 28 juni rechtstreeks komend uit Zwolle, bij ons aan. Zij wil op deze manier kennis met ons maken, een uitgebreide e-mailwisseling is hieraan voorafgegaan. Dit is niet uniek, ook de Stentor heeft een aantal jaren geleden een journaliste met ons meegestuurd, gevolgd door een mooi verslag in dit dagblad. Vaste deelnemers die om welke reden dan ook niet mee kunnen met deze fraaie wandeling, wens ik alvast een fijne vakantie, hen zie ik graag weer op 30 augustus “Deo Volente”.

Tot 28 juni. 10.00 uur op de parkeerplaats bij Kerkcentrum de Ark.