Jan's Wandelblog

Is het nou een kwestie van goed plannen, of gewoon geluk? 28 februari was een dag met perfect wandelweer, reden genoeg voor zesentwintig deelnemers  om de wandelschoenen aan te trekken en zich naar de Maargieshoeve te Kallenkote te begeven. Het trio uit Swifterbant had er, heel verstandig, voor gekozen om rechtstreeks naar deze unieke zorgboerderij te vertrekken. Voor het eerst sinds lange tijd ontbrak Gerrit Timmer, de schaatstraining genoot zijn voorkeur, terecht. Henk Kuk had zich na de eerste wandeling al afgemeld maar was toch aanwezig vanwege een zeer voorspoedige operatie van een familielid. Een hartelijk welkom voor Herman Jongen uit Biddinghuizen, hij liep voor het eerst mee en vond het zeker voor herhaling vatbaar. Helaas was de berichtgeving van Betty Dekker wat minder positief, boezemfibrillatie en verhoogde hartslag hadden haar doen besluiten voorlopig niet meer mee te gaan, zij was inmiddels onder behandeling bij een cardioloog. Ook Riet Blonk was geconfronteerd met lichamelijke ongemakken en liet om die reden verstek gaan.  Wij wensen beide dames een voorspoedig herstel en hopen hen snel weer welkom te mogen heten.

De omstandigheden op het militaire oefenterrein waren ook betrekkelijk gunstig, bij langdurige regen worden de tankbanen i.p.v. zand-, modderbanen, zodat wij nu ook de laatste twee kilometer door het zand konden banjeren, langs militairen in de tijgersluipgang.

Toen ik recent naar NPO2 keek, Professors op Pad, Mr. Pieter van Vollenhove en Prof. dr. Joop Schaminée herinnerde ik mij een belofte tijdens de januariwandeling om nogmaals de Buurlose Heide te bezoeken omdat Radio Kootwijk toen vanwege de mist niet of nauwelijks zichtbaar was. De beide heren bevonden zich namelijk op dit unieke stuk heide vlakbij de zgn. Kathedraal en hadden een vlammend betoog over een sprinkhaan. De bekakte uitspraak van Mr. Pieter van het woord FANTASTISCH, is hilarisch. Een pasklare route was niet voorhanden maar met behulp van wat knip- en plakwerk is het toch een fraai parcours geworden dat voor 98% onverhard is, op grond waarvan het een “Trage Tocht” van Rob Wolfs zou kunnen zijn. De afstand van het totaal is 14 km geworden en start bij restaurant De Brinkhof, Heetweg 2 te Kootwijk. Vanuit Swifterbant is de rit 55km in 50 minuten te overbruggen. Markante punten tijdens de wandeling zijn de schaapskooi van Hoog Buurlo, de indrukwekkende Kathedraal van Radio Kootwijk, de zandvlakte met o.a. de bulten van “Dikke Bart”, maar zeker ook het pittoreske dorp Kootwijk

De oplettende lezer heeft zich misschien afgevraagd, “waar slaat de titel van het verhaal op”? Welnu het is een uitspraak van Madame de Pompadour, echtgenote van Louis XV, en betekent , “na ons de zondvloed”. Wanneer je de o van zond wijzigt in een a, dan slaat dat op de Sahara van Nederland, het stuifzandgebied van Kootwijk. Het monumentale pand van Radio Kootwijk wordt al geruime tijd niet meer gebruikt voor het oorspronkelijke doel, het is gebouwd in Art Decostijl, helemaal van beton en biedt nu nog decor aan zakelijke evenementen, theater en muzikale ontmoetingen.

Tijdens mijn verkenning op 6 maart bemerkte ik dat de route vlak langs de villa van Jan de Hoop loopt bij het plaatsnaam bord Radio Kootwijk. Wie is Jan de Hoop?, hij is de vaste presentator van RTL ontbijtnieuws en werkt regelmatig voor omroep Gelderland. De man is 64 jaar en woont er samen met zijn echtgenoot Coen Lievaart. Jan is een faliekant tegenstander van Lelystad Airport en een wekelijkse vlogger. U vraagt zich misschien af, “hoe weet je dat allemaal”? Ik volg hem op twitter. Vorige week nog las ik een bericht van hem op twitter waarin hij vermeldde een oerkreet geslaakt te hebben en de snelste sprint van zijn leven getrokken had. Wat was er gebeurd?  Er zat een buizerd op Cato, Cato is een van de kippen die beide echtelieden met veel liefde verzorgen, sedert het verscheiden van hun hond Bob.

Nog even ter geruststelling, vrijwel de gehele route is onverhard, dat wil niet zeggen dat het overwegend ploeteren wordt door mul zand, ploeteren geldt alleen voor het laatste gedeelte van ongeveer een kilometer, het venijn zit dus zoals gewoonlijk weer in de staart. Tot slot nog even een mededeling van huishoudelijke aard, de laatste donderdag van mei is 30 mei Hemelvaartsdag, gewoontegetrouw wordt onze wandeling dan een week eerder gehouden dus 23 mei. (agendapuntje)

 Graag zie ik u op 28 maart op onze vaste verzamelplaats, parkeerplaats bij kerkcentrum De Ark, vertrek 10 uur.

 

De kop is er af, de eerste wandeling in het nieuwe jaar zit er alweer op. Elke wandeling wordt met zorg geselecteerd en vooraf beproefd, maar het weer voor de laatste donderdag van de maand is niet te bepalen en dus een geluksfactor. Dat hebben ook de zesentwintig deelnemers op 31 januari ervaren. De aankomst op het enorme parkeerterrein in Ugchelen gaf meteen de aanblik van een sprookjesachtig tafereel. Vooraf waren er nauwelijks afmeldingen, opmerkelijk vond ik het telefoontje van Roelof, het leek een bijbels verhaal. Daar moest ik toch even  aan denken. Als katholiek jongetje gaat mijn Bijbelkennis niet uitzonderlijk ver, maar als je om 09.00 uur, vlak voor mijn vertrek naar de parkeerplaats bij de Ark een belletje krijgt “ik meld mij af, teveel last van mijn heup”, en als je dan een driekwartier later op de afgesproken plek arriveert en ziet daar de man van de boodschap in levende lijve, dan vraag je je af “Is de Here aan hem verschenen”? en zeide “Sta op,! neem uw bed op en wandel“.

Een andere opvallende reden om thuis te blijven. Een patiënt belt mij en zegt “Last van ballen in mijn buik”, dat riep bij mij dan weer herinneringen op aan het Simplistisch Verbond van Koot en de Bie, wanneer de zgn. vieze man zingt “Oooh dan krijg ik ballen in mijn buik, grote, warme, natte, lekke ballen. Betty Dekker had last van een slapend onderbeen/enkel, voor haar rede, zij het met veel tegenzin, zich af te melden. Riet Blonk was ondanks een droeve periode toch weer van de partij, Respect.

Inmiddels is er een geruchtenstroom op gang gekomen n.a.v. mijn bericht te gaan stoppen met de maandelijkse organisatie, vooral op zondag in- en bij het verlaten van de kerk menen sommigen via verwarmingsbuizen e.e.a. ter ore te zijn gekomen. Welnu, Henk van Gijsel was reeds in december van mening dat de 55+ wandelgroep met mijn vertrek niet verloren mocht gaan. Hij heeft inmiddels een assistent/vervanger in de persoon van Albert Luten gevonden. Zij krijgen wat mij betreft ruimschoots de tijd en gelegenheid zich hierop voor te bereiden. Ook hier wil ik graag weer een beeldspraak op los laten, om met Jaap Kooiman ( Toen was geluk….) te spreken “Dan gaat hier een heel andere wind waaien”!!  Henk is voornemens zijn focus te richten op een volkomen nieuw segment in de omgeving, nieuwe heren, nieuwe wetten.

Wat mij betreft begin ik aardig in herhaling te vallen, en niet zo’n beetje ook, want waar is de volgende wandeling gepland? ik zou bijna zeggen, heel bekend terrein n.l. De Maargieshoeve te Kallenkote, gelegen aan Kallenkote 19. De Maargieshoeve als zorgboerderij bestaat sinds 2001, en wordt gerund door boer Lu Nijk, oorspronkelijk melkveebedrijf maar inmiddels uitgebreid met theeschenkerij waar zeventig mensen hun werk vinden, zeventien behoren tot het vaste personeel. Zoals gezegd wij komen hier niet voor het eerst, dat was n.l. op 27 januari 2011, het aantal deelnemers bedroeg toen twaalf en de afstand was tien kilometer. In 2013 om precies te zijn 26 april is de groep daar weer heen getrokken , nu om een geheel andere reden, de wandeling was secundair hoofdzaak was de boerderij. Boer Nijk had daar in april een mini-kathedraal geopend, het moest fungeren als stiltecentrum voor de zeventig mensen en kreeg tevens de functie als trouwlocatie. Onwillekeurig komen er ook weer herinneringen boven, zoals Margriet die toch al meestal buiten bleef om te roken had zich nu verschanst in een stal waar een koebeest bezig was te kalven, bijna waren wij huiswaarts gereden zonder haar. Ds. Wim Hagen had zijn koffie niet betaald en kreeg onderweg wroeging, belde mij in de auto met het verzoek dit netjes af te werken, ik heb hem daarna nooit meer gezien. Voor Paul Wieman was het de tweede keer dat hij met de groep op avontuur was, stak zijn tevredenheid daarover niet onder stoelen of banken  en stuurde nog dezelfde dag een mail als bevestiging  dat hij heerlijk gewandeld had en dat het zeker niet de laatste keer zou zijn. Hij kondigde overigens gelijktijdig aan dat de globetrotter als hij is, de volgende maand in het buitenland zou zijn.

Genoeg historie, wat meer details over de komende wandeling, de afstand bedraagt 15 kilometer en gaat voor een zeer groot gedeelte over militair oefenterrein, een ruig gebied met brede, mulle zandwegen. De route is geheel onverhard en wijkt toch wel af van de twee eerder genoemde data, de afstand is 5 km langer waarvan de beginfase gelijk is, nu echter loopt het traject niet in de richting van Onna maar gaat de andere kant op, naar Darp en het Holtingerveld. De oplettende lezer zal het opvallen dat Darp ook al eens eerder door ons is aangedaan, dat is juist en wel in april 2017. Het is een gedeelte uit de toenmalige wandeling maar nu in omgekeerde richting. Het is niet zo lang geleden  en mensen zullen zich ongetwijfeld het Holtingerveld herinneren met zijn Bezoekerscentrum, het Vlinderparadijs en de Holtinger schaapskudde. Het mooie uitzicht op de Holterberg, de bomkraters, de Hunebedden en de resterende attributen voor de aanleg van een militair vliegveld van de Luftwaffe.

Nadat wij de thuisbasis van de 43 Mechbrig, de Johannes Postkazerne gepasseerd zijn volgt nog een stukje oefenterrein (mits niet al te drassig) en met  de Maargieshoeve in Kallenkote weer in zicht  kunnen wij hopelijk terugzien op een geslaagde wandeling. Eind februari dus veel zal afhangen van het weer. Bij leven en welzijn, tot 28 februari op de parkeerplaats bij kerkcentrum de Ark. Vertrek 10.00 uur.     

 

 

Alle deelnemers aan de 55+ Wandelgroep wens ik een heel gezond en voorspoedig 2019

Ondanks de beperkte tijd die mij resteerde na de wandeling van november in het Waterloopbos, is  de afsluiting van 2018  bij At Sea, achteraf gezien geslaagd te noemen. Tweeëntwintig deelnemers voor het complete programma en drie mensen voor de gezamenlijke lunch. De afstand van de wandeling, negen kilometer, werd in een flink tempo afgelegd. Verharde ondergrond, bijna volledig fietspad dat schoot dus wel op, zowel in het Reevebos als langs het Veluwemeer. Via een uitkijktoren hadden wij een goed uitzicht op de vorderingen bij de aanleg van de Reevesluis. Zo’n aanblik vervult mij altijd met enige trots op de kennis van Nederland op het gebied van weg- en waterbouw.

Bij At Sea waren de zaken vooraf ook goed geregeld, voor de wandeling hadden wij daar op kosten van de club koffie en een versnapering naar keuze genuttigd, mede omdat eenieder zijn wens voor de lunch reeds voor de wandeling kenbaar had gemaakt, liep ook dat gesmeerd. Geweldig dat Wilma Dorgelo na een volledig jaar geplaagd door ziekte en revalidatie bij de lunch toch aanwezig kon zijn, mede dankzij Peter en Ria.

Helaas moesten wij een zeer trouwe deelneemster bij deze afsluiting missen. Altijd is zij van de partij, jaar in jaar uit doe ik met haar de Bloesemtocht, Riet Blonk. Zij verloor na een ernstige ziekte haar dochter op 34 jarige leeftijd. Zij had nog maar net de begrafenis achter de rug en droeg nu haar steentje bij, bij de ontruiming van de woning. Gecondoleerd Riet en sterkte met het verwerken van dit enorme verlies. De gebruikelijke recapitulatie van de wandelingen van het afgelopen jaar bleef deze keer achterwege, de eerste twee maanden mochten wij ons verheugen in een deelnemersaantal van respectievelijk 35 en 33 wandelaars. Overall een gemiddelde van 26, een mooi hoogtepunt.

In mijn vorige verslag was kennelijk toch nog onduidelijkheid over mijn besluit te gaan stoppen met de organisatie van de maandelijkse wandeling. Welnu, nogmaals. Tot september 2019 mag u rekenen op een door mij te organiseren wandeling. Mocht er iemand eerder zijn vinger opsteken, dan is voortzetting gewaarborgd en treedt ik terug. En waarom stop je er dan mee? Belangrijke beslissingen kennen altijd twee redenen, een oorzaak en een aanleiding. De oorzaak is in mijn geval de thuis-situatie, de mantelzorg vraagt steeds meer tijd en duldt weinig uitstel. Aanleiding was de teleurstelling in het Proeflokaal van het Waterloopbos, zoals vermeld in mijn vorige verslag.

In de nog resterende tijd van de door mij te organiseren wandelingen wordt het steeds moeilijker om niet in herhaling te vallen. Zoals ik reeds vermeldde tijdens de lunch bij At Sea, is een logisch gevolg daarvan dat de wandelingen iets verder van huis gepland worden. Binnen een straal van 40 km van Dronten wordt dus iets opgerekt. Op 31 januari staat dan ook op het programma een wandeling van ruim 14 km, waarvan start- en finish liggen te Ugchelen aan de Hoenderloseweg 191. Het wordt een afwisselend parcours n.l. bos, heide en een zandvlakte, Het Hoog Buurlosche Zand de laatste valt onder de categorie “Kuitenbijters”.  Ook hier heet het Veluwe maar het karakter wijkt toch wel flink af van bijvoorbeeld de omgeving van Ermelo. De glooiing in het terrein is hier duidelijk zichtbaar, eigenlijk al meteen na de start. Veel eenmans slingerpaadjes in het bos en eenmaal op de heide, bij helder weer, is er dan ruimschoots te genieten van het fraaie uitzicht. Op de Hoog  Buurlosche Heide zijn twee witte gebouwen herkenbaar n.l. het hoofdgebouw van Radio Kootwijk, de vroegere Wereldomroep. Rechts daarvan is de watertoren te zien van Radio Kootwijk, deze verzorgde het koelwater voor het zendstation en de watervoorziening van het gelijknamige dorp. Dat deze omgeving populair is bij het wandelend publiek bewijst wel de vele markeringen van de diverse routes, zoals de wit-rode van het Marskramerpad, de geel-rode strepen daarentegen zijn van het Veluwe-zwerfpad, beide behoren tot de zgn. LAW langeafstand wandelen. Ook een Klompenpad van 11 km is hier populair, het Ugcheler Markepad.

Net als vorig jaar wordt ik deze maand weer een jaartje ouder, nu is het geen kroonjaar dus geen traktatie mijnerzijds, kosten van uw consumptie aan de finish zijn geheel voor eigen rekening. Graag ontmoet ik u op 31 januari op het parkeerterrein bij kerkcentrum de Ark, vertrek 10.00 uur.