Jan's Wandelblog

 

De kop is er af, de eerste wandeling in het nieuwe jaar zit er alweer op. Elke wandeling wordt met zorg geselecteerd en vooraf beproefd, maar het weer voor de laatste donderdag van de maand is niet te bepalen en dus een geluksfactor. Dat hebben ook de zesentwintig deelnemers op 31 januari ervaren. De aankomst op het enorme parkeerterrein in Ugchelen gaf meteen de aanblik van een sprookjesachtig tafereel. Vooraf waren er nauwelijks afmeldingen, opmerkelijk vond ik het telefoontje van Roelof, het leek een bijbels verhaal. Daar moest ik toch even  aan denken. Als katholiek jongetje gaat mijn Bijbelkennis niet uitzonderlijk ver, maar als je om 09.00 uur, vlak voor mijn vertrek naar de parkeerplaats bij de Ark een belletje krijgt “ik meld mij af, teveel last van mijn heup”, en als je dan een driekwartier later op de afgesproken plek arriveert en ziet daar de man van de boodschap in levende lijve, dan vraag je je af “Is de Here aan hem verschenen”? en zeide “Sta op,! neem uw bed op en wandel“.

Een andere opvallende reden om thuis te blijven. Een patiënt belt mij en zegt “Last van ballen in mijn buik”, dat riep bij mij dan weer herinneringen op aan het Simplistisch Verbond van Koot en de Bie, wanneer de zgn. vieze man zingt “Oooh dan krijg ik ballen in mijn buik, grote, warme, natte, lekke ballen. Betty Dekker had last van een slapend onderbeen/enkel, voor haar rede, zij het met veel tegenzin, zich af te melden. Riet Blonk was ondanks een droeve periode toch weer van de partij, Respect.

Inmiddels is er een geruchtenstroom op gang gekomen n.a.v. mijn bericht te gaan stoppen met de maandelijkse organisatie, vooral op zondag in- en bij het verlaten van de kerk menen sommigen via verwarmingsbuizen e.e.a. ter ore te zijn gekomen. Welnu, Henk van Gijsel was reeds in december van mening dat de 55+ wandelgroep met mijn vertrek niet verloren mocht gaan. Hij heeft inmiddels een assistent/vervanger in de persoon van Albert Luten gevonden. Zij krijgen wat mij betreft ruimschoots de tijd en gelegenheid zich hierop voor te bereiden. Ook hier wil ik graag weer een beeldspraak op los laten, om met Jaap Kooiman ( Toen was geluk….) te spreken “Dan gaat hier een heel andere wind waaien”!!  Henk is voornemens zijn focus te richten op een volkomen nieuw segment in de omgeving, nieuwe heren, nieuwe wetten.

Wat mij betreft begin ik aardig in herhaling te vallen, en niet zo’n beetje ook, want waar is de volgende wandeling gepland? ik zou bijna zeggen, heel bekend terrein n.l. De Maargieshoeve te Kallenkote, gelegen aan Kallenkote 19. De Maargieshoeve als zorgboerderij bestaat sinds 2001, en wordt gerund door boer Lu Nijk, oorspronkelijk melkveebedrijf maar inmiddels uitgebreid met theeschenkerij waar zeventig mensen hun werk vinden, zeventien behoren tot het vaste personeel. Zoals gezegd wij komen hier niet voor het eerst, dat was n.l. op 27 januari 2011, het aantal deelnemers bedroeg toen twaalf en de afstand was tien kilometer. In 2013 om precies te zijn 26 april is de groep daar weer heen getrokken , nu om een geheel andere reden, de wandeling was secundair hoofdzaak was de boerderij. Boer Nijk had daar in april een mini-kathedraal geopend, het moest fungeren als stiltecentrum voor de zeventig mensen en kreeg tevens de functie als trouwlocatie. Onwillekeurig komen er ook weer herinneringen boven, zoals Margriet die toch al meestal buiten bleef om te roken had zich nu verschanst in een stal waar een koebeest bezig was te kalven, bijna waren wij huiswaarts gereden zonder haar. Ds. Wim Hagen had zijn koffie niet betaald en kreeg onderweg wroeging, belde mij in de auto met het verzoek dit netjes af te werken, ik heb hem daarna nooit meer gezien. Voor Paul Wieman was het de tweede keer dat hij met de groep op avontuur was, stak zijn tevredenheid daarover niet onder stoelen of banken  en stuurde nog dezelfde dag een mail als bevestiging  dat hij heerlijk gewandeld had en dat het zeker niet de laatste keer zou zijn. Hij kondigde overigens gelijktijdig aan dat de globetrotter als hij is, de volgende maand in het buitenland zou zijn.

Genoeg historie, wat meer details over de komende wandeling, de afstand bedraagt 15 kilometer en gaat voor een zeer groot gedeelte over militair oefenterrein, een ruig gebied met brede, mulle zandwegen. De route is geheel onverhard en wijkt toch wel af van de twee eerder genoemde data, de afstand is 5 km langer waarvan de beginfase gelijk is, nu echter loopt het traject niet in de richting van Onna maar gaat de andere kant op, naar Darp en het Holtingerveld. De oplettende lezer zal het opvallen dat Darp ook al eens eerder door ons is aangedaan, dat is juist en wel in april 2017. Het is een gedeelte uit de toenmalige wandeling maar nu in omgekeerde richting. Het is niet zo lang geleden  en mensen zullen zich ongetwijfeld het Holtingerveld herinneren met zijn Bezoekerscentrum, het Vlinderparadijs en de Holtinger schaapskudde. Het mooie uitzicht op de Holterberg, de bomkraters, de Hunebedden en de resterende attributen voor de aanleg van een militair vliegveld van de Luftwaffe.

Nadat wij de thuisbasis van de 43 Mechbrig, de Johannes Postkazerne gepasseerd zijn volgt nog een stukje oefenterrein (mits niet al te drassig) en met  de Maargieshoeve in Kallenkote weer in zicht  kunnen wij hopelijk terugzien op een geslaagde wandeling. Eind februari dus veel zal afhangen van het weer. Bij leven en welzijn, tot 28 februari op de parkeerplaats bij kerkcentrum de Ark. Vertrek 10.00 uur.     

 

 

Alle deelnemers aan de 55+ Wandelgroep wens ik een heel gezond en voorspoedig 2019

Ondanks de beperkte tijd die mij resteerde na de wandeling van november in het Waterloopbos, is  de afsluiting van 2018  bij At Sea, achteraf gezien geslaagd te noemen. Tweeëntwintig deelnemers voor het complete programma en drie mensen voor de gezamenlijke lunch. De afstand van de wandeling, negen kilometer, werd in een flink tempo afgelegd. Verharde ondergrond, bijna volledig fietspad dat schoot dus wel op, zowel in het Reevebos als langs het Veluwemeer. Via een uitkijktoren hadden wij een goed uitzicht op de vorderingen bij de aanleg van de Reevesluis. Zo’n aanblik vervult mij altijd met enige trots op de kennis van Nederland op het gebied van weg- en waterbouw.

Bij At Sea waren de zaken vooraf ook goed geregeld, voor de wandeling hadden wij daar op kosten van de club koffie en een versnapering naar keuze genuttigd, mede omdat eenieder zijn wens voor de lunch reeds voor de wandeling kenbaar had gemaakt, liep ook dat gesmeerd. Geweldig dat Wilma Dorgelo na een volledig jaar geplaagd door ziekte en revalidatie bij de lunch toch aanwezig kon zijn, mede dankzij Peter en Ria.

Helaas moesten wij een zeer trouwe deelneemster bij deze afsluiting missen. Altijd is zij van de partij, jaar in jaar uit doe ik met haar de Bloesemtocht, Riet Blonk. Zij verloor na een ernstige ziekte haar dochter op 34 jarige leeftijd. Zij had nog maar net de begrafenis achter de rug en droeg nu haar steentje bij, bij de ontruiming van de woning. Gecondoleerd Riet en sterkte met het verwerken van dit enorme verlies. De gebruikelijke recapitulatie van de wandelingen van het afgelopen jaar bleef deze keer achterwege, de eerste twee maanden mochten wij ons verheugen in een deelnemersaantal van respectievelijk 35 en 33 wandelaars. Overall een gemiddelde van 26, een mooi hoogtepunt.

In mijn vorige verslag was kennelijk toch nog onduidelijkheid over mijn besluit te gaan stoppen met de organisatie van de maandelijkse wandeling. Welnu, nogmaals. Tot september 2019 mag u rekenen op een door mij te organiseren wandeling. Mocht er iemand eerder zijn vinger opsteken, dan is voortzetting gewaarborgd en treedt ik terug. En waarom stop je er dan mee? Belangrijke beslissingen kennen altijd twee redenen, een oorzaak en een aanleiding. De oorzaak is in mijn geval de thuis-situatie, de mantelzorg vraagt steeds meer tijd en duldt weinig uitstel. Aanleiding was de teleurstelling in het Proeflokaal van het Waterloopbos, zoals vermeld in mijn vorige verslag.

In de nog resterende tijd van de door mij te organiseren wandelingen wordt het steeds moeilijker om niet in herhaling te vallen. Zoals ik reeds vermeldde tijdens de lunch bij At Sea, is een logisch gevolg daarvan dat de wandelingen iets verder van huis gepland worden. Binnen een straal van 40 km van Dronten wordt dus iets opgerekt. Op 31 januari staat dan ook op het programma een wandeling van ruim 14 km, waarvan start- en finish liggen te Ugchelen aan de Hoenderloseweg 191. Het wordt een afwisselend parcours n.l. bos, heide en een zandvlakte, Het Hoog Buurlosche Zand de laatste valt onder de categorie “Kuitenbijters”.  Ook hier heet het Veluwe maar het karakter wijkt toch wel flink af van bijvoorbeeld de omgeving van Ermelo. De glooiing in het terrein is hier duidelijk zichtbaar, eigenlijk al meteen na de start. Veel eenmans slingerpaadjes in het bos en eenmaal op de heide, bij helder weer, is er dan ruimschoots te genieten van het fraaie uitzicht. Op de Hoog  Buurlosche Heide zijn twee witte gebouwen herkenbaar n.l. het hoofdgebouw van Radio Kootwijk, de vroegere Wereldomroep. Rechts daarvan is de watertoren te zien van Radio Kootwijk, deze verzorgde het koelwater voor het zendstation en de watervoorziening van het gelijknamige dorp. Dat deze omgeving populair is bij het wandelend publiek bewijst wel de vele markeringen van de diverse routes, zoals de wit-rode van het Marskramerpad, de geel-rode strepen daarentegen zijn van het Veluwe-zwerfpad, beide behoren tot de zgn. LAW langeafstand wandelen. Ook een Klompenpad van 11 km is hier populair, het Ugcheler Markepad.

Net als vorig jaar wordt ik deze maand weer een jaartje ouder, nu is het geen kroonjaar dus geen traktatie mijnerzijds, kosten van uw consumptie aan de finish zijn geheel voor eigen rekening. Graag ontmoet ik u op 31 januari op het parkeerterrein bij kerkcentrum de Ark, vertrek 10.00 uur. 

Aan het perfecte wandelweer van 2018 dat de 55+ Wandelgroep tot nog toe had ondervonden, kwam bij de wandeling van 29 november abrupt een einde. Het was bewolkt en met enige regelmaat was er sprake van een miezerbui, voor mij de doorslaggevende reden om te kiezen voor de route van elf km. Wij zouden dan hoofdzakelijk in het bos blijven, waar de herfst al behoorlijk zijn sporen had achtergelaten. Het Waterloopbos werd inmiddels al voor de derde keer met een bezoek door de groep vereerd, d.w.z. zolang ik daar leiding aan mocht geven, n.l. in 2011, 2014 en dus 2018. Het Voorsterbos en de omgeving Kraggenburg is met de horecavoorziening van hotel van Saaze een betrekkelijk lange periode ons favoriete terrein geweest, maar wanneer ik dan denk aan de samenstelling van toen, dan zijn daar niet veel deelnemers meer actief in de huidige bezetting.

Door de voor ons doen, betrekkelijk korte afstand, waren wij ook vroeg bij het zgn. Paviljoen en het etablissement met de toepasselijke naam van  “Proeflokaal”. Daar werd ik toch pijnlijk getroffen door de mededeling dat er voor de afsluitende decemberwandeling nog totaal niets was overwogen, laat staan geregeld. Voor mij stond de datum van 20 december vast, een week eerder vond ik te vroeg, dan zou dat al veertien dagen na de laatste wandeling zijn. Een week later, 27 december direct na Kerstmis, dat vond ik weer te laat. E.e.a. neemt niet weg dat ik mij tot nu toe vrijwel nimmer bemoeid had met de organisatie van de wandeling in december, dat regelden de dames en ik liet mij verrassen. Dat laatste is ook dit jaar gelukt, ik was totaal verrast. Nu kwam het echter pijnlijk over en besefte daarmee dat er ook aan mijn houdbaarheid een einde gaat komen.

Er kwamen suggesties van mogelijke alternatieven, Betty Dekker-Brummelman uitte haar bezorgdheid over de ontstane situatie, dat had zij goed ingeschat. De volgende dag reeds kwam er een mailtje van Mieke Sevat, zij had informatie opgevraagd en gekregen bij At Sea, fomerly known as “De Oase”, Drontermeerdijk 13, 8251PV Dronten. Dat zag er goed uit zo meldde zij qua prijslijst en bovendien niet te ver van huis en…..niet minder belangrijk, mogelijk een rondwandeling  vanaf deze locatie.

2018 was voor mij een jubileumjaar. In januari mocht ik de leeftijd van 75 jaar bereiken, dat heb ik evenals mijn 70e verjaardag met u gevierd op de Dorpsboerderij in Dronten. Er was echter wel een aanmerkelijk verschil, het aantal gasten was nu drieëndertig en in 2013 was dat de helft, dan reken ik de hond van Helm Jansen voor 1/2. In mei mocht ik met mijn familie vieren dat wij 50 jaar geleden  in Warmond getrouwd zijn. Dat vierden wij op de mooie locatie van de “Orchideeënhoeve” te Luttelgeest. Als laatste bijzondere gebeurtenis heb ik op 17 november j.l. in Lelystad na 35 jaar op zaterdag, en als invalkracht tijdens vakanties en ziekteperioden, dit dienstverband beëindigd. Zoals ik al eerder aangaf ben ik nu van mening dat mijn houdbaarheid m.b.t. de 55+ wandelgroep erop zit, dat past ook perfect in het plaatje van de eerder genoemde jubilea.

September 2019 zal het 10 jaar geleden zijn dat ik de organisatie met ondersteuning van de Meerpaal overnam. Na tien jaar vind ik dat mooi geweest, en geef ik de opdracht terug. Het is goed mogelijk dat er mensen binnen de groep zijn die denken “Nou, dat lijkt mij wel wat”! Dan zou ik zeggen, neem contact op met de Meerpaal afdeling Welzijn/Recreatie, daar was voor zover mij bekend Mandy van Rijs het aanspreekpunt. Wanneer ik echter op haar Faceboek-pagina kijk bekruipt mij het gevoel dat ook zij haar activiteiten voor de Meerpaal inmiddels beëindigd heeft. Met haar heb ik niet zoveel contact gehad, toch liep zij mee met de groep in juni van dit jaar onder zeer warme omstandigheden in ’t Harde met als onderdeel in deze wandeling het stuifzandgebied “De Zoom”. Respect! 

Nog even over donderdag 20 december a.s., zoals altijd verzamelen wij op de parkeerplaats bij kerkcentrum De Ark te Dronten, vertrek 10.00 uur. Na aankomst bij At Sea gaan wij niet onmiddellijk aan de wandeling beginnen maar eerst naar het etablissement voor een kopje koffie/thee met een versnapering, wij kunnen dan gelijktijdig bij het bedienend personeel aangeven wat wij voor de lunch (voor eigen rekening) wensen te gebruiken. Daarna gaan wij een wandeling maken van ongeveer negen kilometer, eventueel uit te breiden naar elf-en-een-half. Verwachting is dan ongeveer om één uur, half twee terug te zijn om gebruik te maken van de eerder opgegeven lunch. De trouwe meelopers die om welke reden dan ook niet bij  deze afsluitende  eindejaar-wandeling aanwezig kunnen zijn wens ik gezegende kerstdagen, een zalig uiteinde en een heel gezond en voorspoedig 2019.