Jan's Wandelblog

 

Gerard Cox zong ooit over de zomer waarvan je dacht dat er geen einde aan zou komen, welnu die van 2018 is er zo een. Waarschijnlijk is dat ook de voornaamste reden geweest van 26 deelnemers, tot deelname aan de wandeling van oktober. Zo van kom, het wordt goed wandelweer, de wandeling is niet te ver, ik ga er nog een keer voor. Een klein beetje motregen, maar ook nog hoofdzakelijk tijdens de lunchpauze, op een plek waar voor iedereen overdekt plaats was.

De route was in een omgeving waar de groep nog niet eerder geweest was, mooie natuur, veel bos en een heerlijke zachte ondergrond. Dat laatste is een voorwaarde voor de zgn. “Trage Tochten” van Rob Wolfs. Helaas niet veel paddenstoelen, voornaamste oorzaak de langdurige droogte. Hotel Mooirivier, waar de meesten van ons ook nog nooit geweest waren en zelfs het bestaan niet van kenden, ontving ons op hartelijke wijze en was zeker niet op onze komst voorbereid. Velen van u was het opgevallen dat mijn consumptie zich deze keer beperkte tot een kaal kopje koffie, en de traditionele appeltaart met slagroom ontbrak. Maakt u zich vooral niet ongerust, ik ben niet ziek, doe niet aan de lijn,  dit was puur toeval ik kom zeer beslist niets tekort. Ook het individuele afrekenen is vlekkeloos verlopen. Het kan dus wel. 

Zoals de titel aangeeft gaat onze wandeling op 29 november plaatsvinden te Kraggenburg, en wel in het Voorsterbos. Het is een van de oudste bossen van Flevoland. Omdat de grond voor de landbouw ongeschikt was vanwege de aanwezigheid van keileem, is dit bos in 1944 aangelegd. De wandelgroep 55+ is hier zeker al twee keer eerder geweest en wel in september 2011 en maart 2014, weliswaar in een volkomen andere samenstelling. Ik herinner mij één keer zelfs met slechts zeven deelnemers. Qua afstand zijn er drie opties te weten 5-11 of 16 kilometer, waarvan de kortste afstand zich beperkt tot het Waterloopbos.

Vanwege de media-aandacht de laatste tijd o.a. bij het programma “Vroege Vogels” leek het mij de moeite waard om ook hier weer een geschikte wandeling met de groep te gaan ondernemen. Omdat de bodem niet voor landbouw geschikt was, maar des te meer voor experimenten met stromend water, kwam dit gedeelte van het Voorsterbos in 1952 in bezit van het Waterloopkundig laboratorium. Wetenschappers hebben hier in de vorige eeuw, in de jaren 50 tot en met 70 talloze proefopstellingen op schaal gebouwd. Hierdoor ontstond de naam Waterloopbos. Het onderzoeksinstituut hield beginjaren negentig deze locatie voor gezien en verhuisde naar Delft. Slechts één faciliteit bleef nog gehandhaafd, de Deltagoot. In de zgn. Oosterscheldehal bevond zich een schaalmodel van het stroomgebied van de Oosterschelde, dit was een zeer grote hal welke in 2009 is afgebroken, in 2011 ten tijde van onze wandeling, toen waren er nog restanten te zien, nu is het een grote kale vlakte waar een koppel schapen naar voedsel zoekt. Voor de mensen uit Biddinghuizen, in dit bos komt de ijsvogel regelmatig voor, die voedt zich in de buurt van langzaam stromend water, juist dat is in dit bos volop aanwezig.

Voor het bouwen van genoemde proefopstellingen werden niet de duurste materialen gebruikt, het verval trad dus al vrij snel op, en is ook duidelijk zichtbaar. In 2002 heeft Natuurmonumenten dit bos gekocht en sindsdien is een aantal schaalmodellen in ere hersteld, waterlopen en sluizen zijn verbeterd en er stroomt weer water door een groot aantal modellen. Bij een verkenning op 7 november ging ik nog uit van de situatie zoals die bij eerdere wandelingen van toepassing was, nu werd ik echter geconfronteerd met een geweldige metamorfose. De vroegere start was vanaf een parkeerterrein bij een informatiecentrum/schuur van Staatsbosbeheer, dit terrein is met de auto nu niet meer bereikbaar en een geheel nieuw maar veel groter terrein was op een andere plek aangelegd. Het informatiecentrum is nu gehuisvest in een horecagelegenheid dat permanent open is.

Zeer imposant is de eerder genoemde Deltagoot, aangelegd eind jaren zeventig, hier konden enorme golven gemaakt worden t.b.v. onderzoek voor de stormvloedkeerring in Zeeland. Deze opstelling is nu uitgegraven en omgetoverd tot kunstwerk, gelegen in een waterspiegel waardoor het nog groter lijkt dan het in werkelijkheid is. Deze aankondiging beoogt een korte beschrijving te zijn van het te bewandelen traject, ervaring heeft mij geleerd dat wij mensen uit Flevoland hier zelden of nooit komen. Dat geldt zelfs voor mensen die aan eerdere wandelingen in dit bos deelnamen en zelfs in Kraggenburg geboren waren. 

Voor het unieke gedeelte van de wandeling is de keuze van 11 km het meest voor de hand liggend, samenstelling van de groep, weersomstandigheid en democratische besluitvorming zijn hierin bepalend. Het juiste adres is, Bezoekerscentrum Waterloopbos, Voorsterweg 36, Marknesse. Mocht ik uw interesse gewekt hebben, dan bent u van harte welkom op 29 november op de gebruikelijke ontmoetingsplaats, het parkeerterrein bij kerkcentrum de Ark te Dronten. Vertrek 10.00 uur.

Soms heb je zo’n dag, dan zit (bijna) alles mee. Dat vond ik zeker op 27 september, de laatste donderdag van de maand. Zoals het KNMI voorspeld had, mochten wij genieten van een zeer fraaie nazomerse dag met een temperatuur van 21 graden C. Vooraf was reeds gekozen voor de route van 13 km waardoor enkele trouwe deelneemsters over de streep getrokken werden en alsnog meegingen.Reden waarom ik wel dertig enthousiaste wandelaars mocht begroeten op de afgesproken plek. Sommigen van hen had ik al een tijdje gemist maar waren nu weer van de partij.

Betty had geen last meer van onwillige spieren en Roelof zijn operatie was geslaagd en ook weer inzetbaar. Nog nooit heb ik een aspirant deelnemer ernstig moeten ontraden om mee te gaan, helaas moest dat deze keer wel, zowel in het belang van de groep maar meer nog van de man zelf. De trimbaan tegenover de Plaggenweg waar wij ons parcours startten was vroeger de toegangsweg naar de schietbaan van het garnizoen Harderwijk. Het Beekhuizerzand is nog steeds een militair oefenterrein zoals wij nadrukkelijk ondervonden tijdens onze wandeling, zwaar gecamoufleerde militairen waren, hoewel in grote getale, nauwelijks waarneembaar in de bosrand. Het tempo was voor iedereen goed te doen, en formidabel vond ik de afsluiting bij hotel-restaurant van de Valk, een mooie plek op het terras voor iedereen, en geen gezeur over de wijze van betalen. De ober liet zich echter wel ontvallen dat hij gedurende zijn loopbaan nog niet veel eerder zo’n lange rij voor de kassa had gehad. Helaas waren er bij deze wandeling ondanks het seizoen en het bosrijke gebied  nog maar weinig paddenstoelen te ontdekken. Dat gaat waarschijnlijk de nu volgende keer beter lukken.

Waar gaan wij naartoe ? ik heb een mooi traject gevonden in een regio waar wij al een poosje niet meer geweest zijn. Het heet daar Dalfsen, maar de locatie ligt dichter bij Ommen dan bij Dalfsen. Met de rivier zoals de titel vermeld, wordt de Vecht bedoeld. Start en finish liggen bij het hotel met dezelfde naam als de titel, gelegen aan de Oude Oever 10, 7722VE Dalfsen. 

Deze wandeling gaat over 15 km door een verrassend mooi natuurgebied ten noorden van de Vecht. Slechts een zeer kort begin gaat over de verharde weg, daarna vrijwel uitsluitend bospaden. Soms door een open gebied met fraaie vergezichten. Natte perioden kunnen er voor zorgen dat sommige paden lastig te belopen zijn, zorg daarom voor stevig waterdicht schoeisel. Alle facetten voor een mooie wandeling zijn aanwezig, zoals gezegd bosrijk maar tevens heideveldjes en vennen. Aan het einde doorkruisen wij zelfs een rivierduinengebied en eindigen bij de Vecht, bij een stuw met vistrap.

Zoals gemeld in mijn vorige verslag heb ik ook nu geen afspraak gemaakt met een horeca voorziening. Voor de hand ligt natuurlijk waar de auto staat, dus hotel Mooirivier. Een kopje koffie kost daar  € 2,60 en een appelgebakje € 4,25 met slagroom, dat dan weer wel. Een goed alternatief zou zijn bij het huiswaarts rijden vlak voor de A28 Hotel Rest. de Valk of wegrestaurant Zalkerbroek, graag hoor ik uw mening. Wanneer u denkt “Dat lijkt mij wel wat”, dan nodig ik u bij deze uit op 25 oktober aanwezig te zijn op de parkeerplaats van kerkcentrum De Ark waar wij exact om 10.00 uur vertrekken naar bovengemeld adres. Tot dan.

Op 30 augustus was het uitstekend wandelweer en hadden zich 23 enthousiaste wandelaars gemeld op de parkeerplaats bij de Ark, waaronder twee introducees. Paul had zijn broer Jan meegenomen en Margriet werd vergezeld door haar zus Mary (M&M’s), hun deelname was  waarschijnlijk éénmalig. Meestal besteed ik ook aandacht aan de afzeggers, dat wil ik nu een keer overslaan. Toch maak ik een uitzondering voor Roelof, een zeer trouwe deelnemer en waarschijnlijk ook de oudste in ons gezelschap, hij moest deze keer noodgedwongen overslaan vanwege een operatie. (Routine ingreep) Namens alle deelnemers Roelof van harte beterschap en een spoedig herstel. De wandeling werd als zeer fraai ervaren en van diverse zijden bereikte mij de mededeling “een wandeling als deze, mag dan wel eerder gedaan zijn maar dit soort herhalingen zijn de moeite waard” kortom mag wel vaker.

Staverden en zijn omgeving is schitterend, een zeer ruime parkeerplaats bij de Brasserie en een mooi aangelegde tuin bij het kasteel. Kortom een reden om hier wel vaker te komen en dat gebeurde dan ook, nimmer een probleem geweest bij de Brasserie wanneer ik een bezoek aankondigde van ongeveer 20 mensen na de wandeling. De afspraak werd dan altijd ter plekke gemaakt, nu echter had het voorlopen reeds in juli plaats gevonden en maakte ik de afspraak per e-mail. In mijn mailtje werd vermeld het vermoedelijke aantal deelnemers, geschatte aankomsttijd en meestal gebruik van koffie of thee al dan niet met een stukje appeltaart.  Het antwoord van de Brasserie (per e-mail) luidde “prima, 30 augustus maar voorwaarde is wel dat direct na afloop in één keer betaald wordt”.  Mijn antwoord was eerder zo’n ervaring gehad te hebben bij Restaurant de Foreesten in Vierhouten, reden waarom ik daar nu niet meer met de groep kom. Dat was voor de Brasserie aanleiding om in te binden, zij noemden dat zelf “flexibel opstellen”, en individueel afrekenen mogelijk maken. Toch vond ik het nog vervelend toen iemand vroeg, is er nog iets anders dan appeltaart, het antwoord was nee omdat er appeltaart besteld was. De tot nu toe gebruikelijk vorm van het afsluiten van de maandelijkse wandeling vind ik zacht gezegd niet leuk meer en heb besloten geen afspraak meer te maken en kom onaangekondigd bij de uitbater binnen, of slaan de horeca geheel over.

De volgende wandeling staat gepland voor 27 september, dan heeft de herfst inmiddels haar intrede gedaan. De droogte is voorbij, wat vaker een buitje de grond wordt vochtig dus ruimte voor de paddenstoel, dan ligt het voor de hand om een boswandeling te kiezen. Die heb ik gevonden en wel dichtbij huis, aan de Plaggenweg 2, te Harderwijk.

Zoals gezegd een boswandeling, ver van de bewoonde wereld, u komt geen huis tegen dus ook geen Horeca. De afstand is 17 km,  eenvoudig in te korten naar 13 km. Onverharde zandpaden, slingerende bospaadjes  door achtereenvolgens het Strokelbos, het Leuvenemse Bos en het Hardewijkerbos. De naam van de wandeling Hoeve Beekhuizen is te danken aan een middeleeuwse boerderij met akkers, weiland  en omgeven door heide, stuifzand en bos. De fundamenten van deze hoeve zijn hersteld en herkenbaar gemaakt in het landschap. De bijbehorende akkertjes zijn de open plekken in het bos. Een belangrijk deel van de wandeling is ook het Beekhuizerzand, daar hoeven wij niet dwars door heen te ploeteren een gebaand breed pad van zuid naar noord in dit stuifzandgebied van 200 ha is goed begaanbaar. In 2004 was dit gebied nog merendeels bos maar het verwijderen van de vliegdennen en de bovenlaag van de grond heeft het verstuifbare zand weer alle ruimte gegeven.

Wanneer er gekozen wordt voor de 17 km i.p.v. 13 dan gaat deze 4 km lange wandeling over het zgn. Cyriasische Veld, een groot droog heidegebied afgebakend vanwege vrij rondlopende schapen en runderen, deze houden de heide in stand. De mestkever heeft het hier prima naar zijn zin en heeft een belangrijk aandeel in de voedselketen, het gebied is overigens rijk aan insecten. Het gebied dankt zijn naam aan de Amsterdamse familie Cyriack die hier lange tijd eigenaar van was. Het veld wordt ook wel Harrie Jakkes Veld genoemd , deze veldprediker hield er vaak openluchtdiensten. Wanneer er belangstelling is voor deze toegift dan hoor ik dat wel op 27 september bij de aanvang van de wandeling.

De Plaggenweg bevindt zich al snel na de afslag op de N302 richting Apeldoorn, aan de rechterkant van de weg. Hier is ook gevestigd aan de Leuvenemseweg 7, het van der Valk hotel/restaurant een mogelijkheid dus om dit etablissement aan te doen na afloop van de wandeling. Vooraf reserveren doe ik dus niet. 

Belangstelling?, dan zie ik u op 27 september bij de parkeerplaats van kerkcentrum De Ark, vertrek 10.00 uur. Tot dan