26e RODE KRUIS BLOESEMTOCHT

Eigenlijk was ik geenszins van plan om ook de 26e Rode Kruis Bloesemtocht op mijn weblog te vermelden. Elk jaar hetzelfde, dus een verslag daaromtrent is niet echt spectaculair, sla dat dan maar een keer over. Toch kriebelde het, misschien vanwege het feit dat het voor mij inmiddels de 15e keer van deelname was. Een nieuwe medaille als beloning, de basis voor vier pinnen 16 t/m 19 voorzien van knalrode kersen. 

De dag begon weer net als vorig jaar, reveille om 04.30 uur, alles stond al gereed, dus wassen- aankleden en om 05.00 uur vertrek naar Biddinghuizen om daar mijn (bijna) vaste gezelschap op te halen, mevr. Riet Blonk. De weersvoorspelling was uitzonderlijk goed, wel 22 graden. Dat was niet verbazend want de hele week waren er al zeer hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. Ruim boven de 20, gaf dat in de polder een explosie aan kleuren op de akkers met tulpen,  in de Betuwe kwam de bloeseming in tijd van een paar dagen voor alle fruitbomen op gang. Dat was andere jaren wel eens anders geweest, geen bloesem te bekennen en behoorlijk koud of nat. Nog flink ingepakt en noodzakelijkerwijs de handschoenen aan. Hoe anders was dat nu, een overhemd en een vestje, meer was echt niet nodig. Het vestje kon eventueel nog in de rugzak. Onderweg naar Geldermalsen hadden wij al besloten om dit jaar voor de rood aangegeven route te gaan, de 25 km, in werkelijkheid 26,2 km en als je dan ook nog van- en naar de parkeerplaats meerekent kom je met gemak op 30 km. Ik vond dat wel genoeg, bij Riet proefde ik toch een lichte teleurstelling, zij gaat het liefst voor het maximale, in dit geval 40 km. Maar het mooie weer en de voor opgezette training voor de Nijmeegse 4daagse vond ik de gekozen afstand wel mooi genoeg. Riet moest nog een kaartje kopen en uiteindelijk passeerden wij de startlijn om 07.10 uur waar de burgemeester van Geldermalsen, Jeroen Staatsen, nog vol ornaat aanwezig was, het startpistool nog in de hand.

Nog maar nauwelijks op pad krijg je al een heerlijke Kanzi appel in de hand gedrukt, nog ijskoud dus nog maar even bewaren. Dat alle vruchtbomen in bloei staan tijdens deze wandeling  is vrij uniek, de appelbomen bloeien als laatste voorafgegaan door respectievelijk kersen- pruimen en perenbomen. De gemiddelde bloeitijd is 14 dagen en na 100 à 150 dagen kunnen appel of peer geplukt worden. In 2014 bij de 22e Bloesemtocht was de bloei van appelbomen extreem vroeg n.l. 8 april. Een jaar later 2015 precies het tegenovergestelde pas op 2 mei. Kans op nachtvorst is er tot de Ijsheiligen (Half mei) ook altijd, dan moet er beregend worden zodat de bloesem en de vrucht beschermd worden. Zonder bescherming kan de Conference-perenbloesem na bevriezing toch nog uitgroeien tot peer. De peer heeft dan echter geen klokhuis. 

Het mooie weer bracht een record aantal wandelaars op de been n.l. 32.860. Dat lijkt heel erg veel maar met 8 wandelroutes, verdeeld over twee parcoursen lost dat redelijk snel op. Zoals gezegd was de door ons gekozen route, rood van 25 km, dat is parcours west en doet plaatsen aan als Enspijk, Beesd, Rhenoy, Rumpt en Deil. De Linge wordt daarbij op twee plaatsen overgestoken, mogelijk gemaakt door de Genie, pontonniers van de krijgsmacht.

Twee jaar geleden nog werd deze taak vervuld door Duitse collega’s, nu echter weer een volkomen Nederlandse aangelegenheid. Een ééndaags evenement als de Bloesemtocht vereist een flinke organisatie en kan alleen bestaan wanneer voldoende vrijwilligers hun medewerking verlenen. Voor dit fenomeen is er de beschikking over meer dan 500 mensen die t.g.v. het Rode Kruis hun diensten hebben aangeboden. De organisatie geschiedt sinds 1992 en heeft inmiddels méér dan 1,5 miljoen euro netto opgebracht. Waarschijnlijk wegens een tekort aan vrijwillige krachten vinden er al een paar jaar geen controles meer plaats, in tegenstelling tot bijv. de Nijmeegse 4daagse.

Vlak voor de finish in Deil nog even met Riet een kerkje bezocht, een kaarsje opgestoken en wat mij als katholieke jongen opviel was daar waar in een R.K. kerk de kruiswegstaties zich aan de muur bevinden, daar had de dominee mooie platen van de meest voorkomende bloesems opgehangen met een toepasselijk gedicht. Een vaas met appelbloesemtakken sierde een tafel bij het preekgestoelte. In de grote vertrekhal waar alle voorgaande jaren een enorm lawaai werd veroorzaakt door een huisorkest en allerhande druk bezochte kraampjes, daar was het nu oorverdovend stil, en ontbrak helaas de firma Albron, de verzorger van ons fruithapje zodat wij het nu zonder deze traktatie moesten doen.

Wel prominent aanwezig bij het verlaten van de hal, de  “Fruitmasters” zodat wij niet met lege handen huiswaarts hoefden te keren maar de traditionele aardbeien konden kopen en mee naar huis nemen. Een mooie afsluiting van een zonnige 15e deelname aan de jaarlijkse Rode Kruis Bloesemtocht.