admin

Wandelgroep 55+

13 augustus, 2012 door admin Reageer

Ondanks de wetenschap dat de heide op dit moment in volle bloei staat heb ik toch gekozen voor een wandeling in onze eigen provincie. Start en finish van de 12 km route liggen bij restaurant “de Wipkip”, Kuinderweg 52, Luttelgeest. Van de totale route is 80% onverhard, het is derhalve raadzaam voor goed waterdicht schoeisel te zorgen en droge sokken mee te nemen. Eerst maar even enkele wetenswaardigheden over het Kuinderbos. Het bos bedraagt 1100 hectare en is aangelegd tussen 1949 en 1956 omdat de grond niet geschikt was voor landbouw. De wandeling start op de route met de rode paddenstoelen, speciaal uitgezet voor kinderen, langs de route zijn een flink aantal houten beelden te bewonderen gemaakt door wereldkampioen motor zagen John van Kampen. Verderop beklimmen we de Kuinderberg, niet ontstaan door de ijstijd maar gewoon een ordinaire vuilnisbelt die afgedekt is met een forse laag aarde en hoog boven het bos uittorent. Van bovenaf hebben wij een fraai uitzicht op de Kuindervaart, en het bos waar veel dieren leven, zoals reeën, vossen, hazen, konijnen en egels. Zelfs de zeldzame boommarter. De route brengt ons vervolgens bij de Kuinderplas, deze plas is ontstaan door zandwinning voor woningbouw in Emmeloord en de op- en afritten van de A6. Een kudde Welsh pony’s houdt in het omliggende gebied de boel kort. De grote plas en het bos met open plekken vormen een ideaal leefgebied voor libellen, er komen wel 45 soorten voor, hiermee hoort het tot het rijkste gebied van Nederland. Wij wandelen langs de werkschuur van Staatsbosbeheer, een natuurcamping en een zgn. “Blote voetenpad”, waarna wij het bos weer ingaan. Hier zijn volop roofvogels, buizerd, havik, wespendief en ransuil behoren tot de vaste gasten.

Kuinre heeft voor de inpoldering aan de Zuiderzee gelegen, dit is nog te zien aan de steiger welke samen met een dam van basaltblokken als een vis op het droge middenin het bos ligt. Wij naderen het eindpunt en zien inde verte al de 35 meter hoge voormalige watertoren van Kuinre. Via het voormalige vissers- en havenplaatsje wandelen wij naar het punt waar wij begonnen zijn, restaurant “de Wipkip”. Graag zie ik U op donderdag 23 augustus op het parkeerterrein bij “de Ark” voor deze wandeling welke alleszins de moeite waard is.

verslag van dag 4

22 juli, 2012 door admin Reageer

Het verslag van de vierde dag van de vierdaagse heeft enigszins op zich laten wachten omdat bij thuiskomst, het bereiken van de finish nog even gevierd is in familiekring.

Zaterdag zoals gebruikelijk weer present in de autoshop van AST in Lelystad, evenals alle werkdagen van de komende week.

Ook op de laatste dag van de vierdaagse werd ik weer naar de start gebracht, ‘s-morgens kan dat nog, weliswaar aanzienlijk moeilijker dan de andere dagen, het ophalen aan de finish is op de laatste dag volkomen onmogelijk, dus met de bus.

Harm Edens, bekend van RTL4, “Dit was het nieuws”, maar nu voor Omroep Gelderland, was al vroeg op de Wedren en interviewde daar een aantal wachtenden voor de start.

De vierde dag, de dag van Cuijk, is de finale en dat was ook goed te merken aan de sfeer onder de deelnemers, ook het weer en de voorspellingen waren daar debet aan, na de voorgaande regendag. De wandelaars die het 30km traject lopen, komen die dag niet eens in het legendarische Cuijk en passeren dus ook niet de pontonbrug aangelegd door de genietroepen van de Landmacht voor één dag, hun route loopt via Overasselt (NB) naar Heumen en Malden.

Burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen heeft dit jaar nog een lans gebroken voor Stichting de Nijmeegse Vierdaagse in de richting van Defensie om de inbreng van die zijde vooral te zien als een uitstekende oefening voor het dienstvak der Genie i.v.m. de aanleg van de overgang in de Maas, de Geneeskundige Troepen betreffende de lichamelijke verzorging en als reclame voor de instandhouding van de Militaire Muziek, maar bovendien de fysieke training voor de deelnemende militaire manschappen.

In Malden vond de eerste verwelkoming plaats omdat het werkadres van de dochter van mijn hospita langs de route ligt. Omdat ik daar al betrekkelijk vroeg was heb ik even een rustpauze ingelast en een kopje koffie genuttigd. Arno had inmiddels al een sms’je gestuurd, doe maar kalm aan, op de “Via Gladiola” is het nog betrekkelijk rustig.

Na de koffie ben ik in de grote stroom, veelal in opvallende kleding uitgedoste deelnemers, meegezogen naar het volgende ontmoetingspunt ter hoogte van de St. Radbouds Universiteitsgebouwen aan de St. Annastraat. Daar stond echtgenote Ank, met dezelfde delegatie van dag 2, nu echter was ook kleindochter Sterre meegekomen alsmede de schoonmoeder en schoonzuster van Arno, met haar kinderen.

Qua belangstelling een forse uitbreiding t.o.v. vorig jaar. Toen heb ik ook Esther Kodde gemist, dit dreigde nu even weer te gebeuren, maar door een misvatting mijnerzijds betreffende haar locatie en een flink aantal telefoontjes is ook dat goed afgelopen en kon ik wederom de felicitaties met bijbehorende versierselen ter plekke in ontvangst nemen.

Eén van de opvallende figuren in de lange stoet wandelaars was een als Batman verkleedde Engelsman, hij oogstte veel applaus. Reeds eerder die dag was er op de i-phone breaking news binnen gekomen omtrent een (gestoorde) schutter in Aurora,Denver, USA die, naar later bleek, bij een première film van Disney’s Batman een bloedbad had aangericht. Dergelijke nare taferelen dreigen een soort traditie te worden, vorig jaar op de terugreis naar huis kwamen op de autoradio de eerste vreselijke berichten door uit Noorwegen waar Anders Breivik op Utoya een ware slachting had aangericht.

Hoe dichter ik bij de finish kwam, hoe overweldigender de belangstelling werd op de balcons, daken en langs de hekken overal uitbundig zwaaiende en zingende mensen. Ik werd bijna letterlijk over de streep gedragen.

Evenals vele anderen heb ik de ontvangen gladiolen bij de herdenkingsplaat van 2006 gedeponeerd en mij afgemeld, waarna ik het welverdiende 4daagse-kruis in ontvangst mocht nemen, voor de tweede keer, dus nu met kroon. Overal in Nijmegen extra druk dus nu eerst op het station zien te komen en vervolgens met de bus naar het logeeradres in het meer rustige gedeelte van Nijmegen, “Dukenburg”.

Na een telefoontje naar de familie kwamen zij ook daar naar toe, hebben daar nog een “bakkie donderop” gebruikt en zijn tevreden huiswaarts gekeerd met een grote bos gladiolen van mijn “gastouders”.

Ik wil dit verslag graag beëindigen met een speciaal “dankjewel”aan mijn familie in Nijmegen, die mij met hun facilitaire ondersteuning ontzettend geholpen hebben met het bereiken van dit sportieve resultaat.

Tot volgend jaar.

Verslag van dag 1

17 juli, 2012 door admin 4 Reacties

In de aanloop naar de eerste dag van de Nijmeegse vierdaagse ben ik op maandagmorgen vertrokken uit Swifterbant, eerst nog even een bloemetje gehaald voor de hospita, je kan tenslotte niet met lege handen aankomen.

De reis verliep ondanks filemeldingen voorspoedig en om 11.00uur zat ik al aan de koffie.

Wij lieten er geen gras over groeien en zijn direct na de koffie naar de Wedren getogen om het startbewijs en polsbandje op te halen. Tot dan toe was de maandag betrekkelijk zonnig verlopen.

Hoe anders verliep het na 13.00 uur, het begon te regenen en dat deed het voor de rest van de dag, ook ‘s-avonds en ‘s-nachts.

Bij het opstaan keek ik direct naar buiten en zag dat het niet meer regende, fijn gevoel, maar niet voor lang. De taxichauffeur (de echtgenoot van mijn nicht) bracht mij naar de start en het hemelwater kwam weer schier grenzeloos uit de hemel.

In de wachtrij voor de start veranderde dat niet, na de eerste 2km werd het droog en dat is het merendeels voor de rest van de dag gebleven.

De eerste dag, de dag van Elst, enthousiasme alom, zowel van deelnemers als publiek dat in grote getale weer was op komen draven. Heel veel muziek zowel levende van plaatselijke muzikanten alsmede geluidsinstallaties. Bij AST CarTechnics ben ik wel wat gewend op het gebied van geluidsinstallaties bij demonstraties, maar het volume dat hier gebezigd wordt is van dien aard, zo heb ik dat in de winkel nog nooit gehoord.

De charme van de deelnemers is het grote verschil van pluimage, een man met een kunstbeen, duidelijk zichtbaar, de ander op klompen, weer anderen uitgedost als een soort tweeling. Het vierdaagse gevoel is nauwelijks onder woorden te brengen, dat moet je ondergaan en geeft je dan een warm gevoel, je denkt men komt voor mij applaudisseert, steekt de duim op of geeft je een high-five. Veel wind stond er op het inmiddels beruchte dijkje dat er een jaar voor gezorgd heeft dat de 4daagse afgelast is, maar toen was de temperatuur daar debet aan.

Wij hadden de wind in de rug en werden als het ware naar de Waalbrug gezogen, daar aangekomen, en alle aanmoedigingen tot de finish maakten mij bijna emotioneel.

Nadat ik mij bij finish afgemeld had heb ik een heerlijk glas vruchtenbowl genuttigd, de taxi gebeld die mij op de afgesproken plek, de Anthoniuskerk op de Groesbeekseweg, kwam ophalen. Nauwelijks had ik plaatsgenomen of een hevige regenbui was ons deel, maar dat kon mij toen niet meer deren. De eerste dag was geslaagd.

Prettige bijkomstigheid is dat de gemeente Nijmegen voor een Wi-Fi verbinding heeft gezorgd gedurende de vierdaagse.

Nu naar de tweede dag de dag van Wychen

Volgende pagina »