De reveille voor de eerste dag vond plaats om 06.00 uur. De start voor de 30km wandelaars zou om 07.15 uur plaats vinden. Na een stevig ontbijt en voorzien van eten en drinken voor onderweg vertrok ik net als voorgaande jaren met mijn gastheer (de echtgenoot van mijn nicht) Wim, in de Suzuki Wagon R naar de 
Wedren. Onzeker over de goede afloop, stress maar vooral de opmerking van de cardioloog over mijn deelname, hadden mij niet gerustgesteld. De aankondiging van tropische temperaturen droeg natuurlijk ook niet positief bij. 
Eenmaal in de sluis, in afwachting van het startschot, kwam weer het vierdaagse gevoel van weleer en daarmee de noodzakelijke rust. Voor deze 100e bijzondere gelegenheid was de vroegere marsleider de heer Wim Jansen van stal gehaald. Met een ferme klap, na het aftellen, op de grote rode knop, verscheen er een regen aan confetti over de wandelaars en kon het scannen van de polsbandjes beginnen. De enige dag van de 4-daagse die over de Waalbrug gaat is de eerste dag, met als belangrijkste plaats in het parcours, Elst. Zoals gebruikelijk een enthousiast onthaal door burgemeester en notabelen alsmede de totale locale bevolking, want op de dag van doorkomst wordt er niet of nauwelijks gewerkt. Dat genoemde enthousiasme, kan ik niet uitleggen, dat is net als met carnaval, dat moet je ondergaan om het te begrijpen.
Tussen Elst en Valburg, de schaduw opgezocht en even genoten van een welverdiende rust, de bammetjes met 
omelet genuttigd en een halsdoek versierd op de rustplaats van de wandelbond. Een onontbeerlijk attribuut met deze hitte en onmiddellijk druipnat gemaakt evenals het petje als bescherming tegen de zon. Nog voor de Oosterhoutse dijk een halve liter ijskoude karnemelk genuttigd en op naar het laatste en meest lastige stuk traject, een dijk waar in 2006 slachtoffers gevallen zijn. Nu dus op naar de Waalbrug. Blaargevoelig ben ik normaal gesproken niet, maar nu liep ik toch een fikse op in dat laatste stukkie. Afmelding van loper 30Q242 (dat ben ik) vond plaats om 13.45 uur en nu op naar de kerk St. Antonius van Padua alwaar ik weer opgehaald ga worden door mijn gastheer. “Thuis” gekomen met de beentjes omhoog en daarna een verfrissende douche ter verwijdering van okselzuur en kruisdampen. Toevallig is er een buurman in de straat, Ton genaamd, hij heeft een jarenlange ervaring als blarenprikker tijdens de 4-daagse, hem werd verzocht een deskundige blik te werpen op mijn handicap om deze vervolgens vakkundig te behandelen en dakpansgewijs af te plakken. Dankzij hem kan ik de volgende dag met een half uur vervroegde start weer fris verschijnen op de rose woensdag, de dag van Wijchen.
Geef een reactie