Het verslag van de vierde dag van de vierdaagse heeft enigszins op zich laten wachten omdat bij thuiskomst, het bereiken van de finish nog even gevierd is in familiekring.
Zaterdag zoals gebruikelijk weer present in de autoshop van AST in Lelystad, evenals alle werkdagen van de komende week.
Ook op de laatste dag van de vierdaagse werd ik weer naar de start gebracht, ‘s-morgens kan dat nog, weliswaar aanzienlijk moeilijker dan de andere dagen, het ophalen aan de finish is op de laatste dag volkomen onmogelijk, dus met de bus.
Harm Edens, bekend van RTL4, “Dit was het nieuws”, maar nu voor Omroep Gelderland, was al vroeg op de Wedren en interviewde daar een aantal wachtenden voor de start.
De vierde dag, de dag van Cuijk, is de finale en dat was ook goed te merken aan de sfeer onder de deelnemers, ook het weer en de voorspellingen waren daar debet aan, na de voorgaande regendag. De wandelaars die het 30km traject lopen, komen die dag niet eens in het legendarische Cuijk en passeren dus ook niet de pontonbrug aangelegd door de genietroepen van de Landmacht voor één dag, hun route loopt via Overasselt (NB) naar Heumen en Malden.
Burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen heeft dit jaar nog een lans gebroken voor Stichting de Nijmeegse Vierdaagse in de richting van Defensie om de inbreng van die zijde vooral te zien als een uitstekende oefening voor het dienstvak der Genie i.v.m. de aanleg van de overgang in de Maas, de Geneeskundige Troepen betreffende de lichamelijke verzorging en als reclame voor de instandhouding van de Militaire Muziek, maar bovendien de fysieke training voor de deelnemende militaire manschappen.
In Malden vond de eerste verwelkoming plaats omdat het werkadres van de dochter van mijn hospita langs de route ligt. Omdat ik daar al betrekkelijk vroeg was heb ik even een rustpauze ingelast en een kopje koffie genuttigd. Arno had inmiddels al een sms’je gestuurd, doe maar kalm aan, op de “Via Gladiola” is het nog betrekkelijk rustig.
Na de koffie ben ik in de grote stroom, veelal in opvallende kleding uitgedoste deelnemers, meegezogen naar het volgende ontmoetingspunt ter hoogte van de St. Radbouds Universiteitsgebouwen aan de St. Annastraat. Daar stond echtgenote Ank, met dezelfde delegatie van dag 2, nu echter was ook kleindochter Sterre meegekomen alsmede de schoonmoeder en schoonzuster van Arno, met haar kinderen.
Qua belangstelling een forse uitbreiding t.o.v. vorig jaar. Toen heb ik ook Esther Kodde gemist, dit dreigde nu even weer te gebeuren, maar door een misvatting mijnerzijds betreffende haar locatie en een flink aantal telefoontjes is ook dat goed afgelopen en kon ik wederom de felicitaties met bijbehorende versierselen ter plekke in ontvangst nemen.
Eén van de opvallende figuren in de lange stoet wandelaars was een als Batman verkleedde Engelsman, hij oogstte veel applaus. Reeds eerder die dag was er op de i-phone breaking news binnen gekomen omtrent een (gestoorde) schutter in Aurora,Denver, USA die, naar later bleek, bij een première film van Disney’s Batman een bloedbad had aangericht. Dergelijke nare taferelen dreigen een soort traditie te worden, vorig jaar op de terugreis naar huis kwamen op de autoradio de eerste vreselijke berichten door uit Noorwegen waar Anders Breivik op Utoya een ware slachting had aangericht.
Hoe dichter ik bij de finish kwam, hoe overweldigender de belangstelling werd op de balcons, daken en langs de hekken overal uitbundig zwaaiende en zingende mensen. Ik werd bijna letterlijk over de streep gedragen.
Evenals vele anderen heb ik de ontvangen gladiolen bij de herdenkingsplaat van 2006 gedeponeerd en mij afgemeld, waarna ik het welverdiende 4daagse-kruis in ontvangst mocht nemen, voor de tweede keer, dus nu met kroon. Overal in Nijmegen extra druk dus nu eerst op het station zien te komen en vervolgens met de bus naar het logeeradres in het meer rustige gedeelte van Nijmegen, “Dukenburg”.
Na een telefoontje naar de familie kwamen zij ook daar naar toe, hebben daar nog een “bakkie donderop” gebruikt en zijn tevreden huiswaarts gekeerd met een grote bos gladiolen van mijn “gastouders”.
Ik wil dit verslag graag beëindigen met een speciaal “dankjewel”aan mijn familie in Nijmegen, die mij met hun facilitaire ondersteuning ontzettend geholpen hebben met het bereiken van dit sportieve resultaat.
Tot volgend jaar.
