Dag twee

De tweede dag, de dag van Wijchen, wordt ook wel “Rose Woensdag” genoemd. Heel veel deelnemers tooien zich uitbundig in het rose, aan mij is dit nauwelijks besteed, wil niet helemaal spelbreker zijn, dan maar “gay for one day”. Het weer in de morgen was alleszins gunstig voor de wandelaars, in ieder geval nog geen felle zon, wel al een behoorlijke temperatuur. De ontvangst door de plaatselijke bevolking was geweldig, de eerste doorkomst in Alverna.

In Wijchen was de route ten opzichte van vorig jaar gewijzigd, hier komen alle afstanden bij elkaar zodat alle 40.000 deelnemers door het centrum worden geloodst, een drukte van jewelste, overal muziek, in alle vormen, fanfares, d’j s, dweilorkesten en geluidsinstallaties. Net als in Elst ook hier een defilé voor de notabelen. Je wordt a.h.w. gedragen door een enthousiast publiek bij zo’n doorkomst.

Vandaag kreeg ik ook ondersteuning uit verwachte hoek, Arno en Mees stonden op een inmiddels vertrouwde plek met krentenbolletjes en sportdrankjes. Na een korte pauze vertrokken mijn gasten naar Nijmegen voor een nieuw treffen aldaar. De tocht ging verder naar Beuningen, ook daar een uitermate enthousiast publiek, in grote getale aanwezig ter aanmoediging. De zon was inmiddels ook van de partij en deed volop mee. Uit respect voor zwager Pieter uit Ede even gepauzeerd op de plek waar hij twee achtereenvolgende jaren, mij met koffie en krentenbollen had verwend. Door een hartoperatie was hij nu niet in staat naar deze plek te fietsen. Er resteerde mij nu slechts een appeltje en een paar slokken sportdrank.

Na Weurt ging de karavaan naar de thuishaven Nijmegen, waar de ontvangst door de immer zeer enthousiaste bewoners van het “Waterkwartier” werd verwelkomd, de gehele wijk is altijd van top tot teen versierd en zij doet haar naam eer aan door jaarlijks water te verstrekken aan de wandelaars. Deze keer geen flesjes maar bekertjes met ijskoud water. De politieke kleur van deze wijk werd hierdoor meteen verraden, de bekertjes waren allemaal voorzien van een tomaat, het symbool van de SP.

In de verte was de Stevenstoren al zichtbaar, voorzien van een extra vaan n.l. De regenboog symbool voor de homo’s. Arno en Mees waren inmiddels in Nijmegen gearriveerd en op een afgesproken plek aan het eind van de Waalkade ontmoetten wij daar elkaar opnieuw.
Om nog een afzakkertje te nuttigen, spraken wij af op de Wedren. Nu op naar de finish, deze kwam spoedig in zicht en toevallig stond daar ook ineens een contingent van Veiligheidsregio-Flevoland. Een van de deelnemers van deze afvaardiging heet Wim Maas, oom van mijn huidige werkgever op zaterdag, na hem gefeliciteerd te hebben, heb ik mij afgemeld om vervolgens de dag af te sluiten met Arno en Mees. Morgen dag drie, de dag van Groesbeel.