Jan's Wandelblog

Ook nu weer waren de weergoden ons gunstig gezind, geen spat regen en prima wandelweer. Een parkeerplek op ‘s-Heerenloo bracht ons bijna in de problemen, de open plek naast het Emaus College was nagenoeg vol en dat was het ook op de officiële parkeerplaats bij het Theehuis. Deze locatie werd een week eerder  nog gebruikt als stemlokaal voor de Gemeenteraadsverkiezingen, nu echter stond er een viering in het naastgelegen kerkje op de agenda, waarschijnlijk i.v.m. een teraardebestelling. Met een groep van 26 deelnemers ben je al gauw met zes automobielen en is de beperkte ruimte snel gevuld. Alle lof voor de gekozen route, een klompenpad van 14 kilometers in open terrein, maar zeer afwisselend, hier en daar nog enigszins drassig in de weilanden maar overigens prima begaanbaar. Ook in het Theehuis waar wij de wandeling afsloten geen enkele wanklank, alles prima geregeld, een uitstekende bediening en ook het afrekenen individueel verliep volkomen correct. Het prijsniveau was verder onder “La Place” maar kwaliteit identiek, chapeau. 

Wat gaan wij doen op 26 april, de laatste donderdag van de maand, de dag voor Koningsdag. Wij vallen in herhaling en gaan naar de kleinste stad van Nederland , Staverden. Hoezo herhaling, wel in september 2013 was de wandelgroep hier ook, zij het dat de samenstelling van de groep toen wel volkomen anders was. Voor een heel klein gedeelte is deze wandeling identiek aan toen d.w.z. de parkeerplaats en het landgoed Staverden aan de Uddelermeerweg 3852 NV. 

De route start met een wandeling door de tuinen van het kasteel. Het huidige kasteel werd gebouwd in 1905 op de fundamenten van het vorige, en is inmiddels het vierde bouwwerk.  De eerste uitvoering werd gebouwd in opdracht van graaf Reinald van Gelre rond 1300, sedert 1400 is het beheerd en verdedigd door zgn. leenmannen. Thans is het bezit van het Geldersch Landschap en Kastelen. Op een eilandje in het complex bevindt zich het graf van Eleonora, zij stierf in 1353 ten gevolge van liefdesverdriet op het kasteel Staverden. Af- en toe in de nachtelijke uren schijnt haar geest nog rond te dwalen. Naast het kasteel bevindt zich het vroegere koetshuis alsmede de orangerie, deze is nu in gebruik als Brasserie en daar worden wij verwacht ter afsluiting. Hopelijk is het weer dan zodanig dat wij gebruik kunnen maken van het grote terras. Individueel afrekenen is geen enkel bezwaar, wel wordt verzocht Zoveel als mogelijk cash te betalen. De prijzen liggen wel op een iets hoger niveau dan het Theehuis, dat dan weer wel. 

Als de proloog in de tuinen er op zit, verlaten wij de kasteeltuin bij de Staverdense watermolen welke vroeger in gebruik was als korenmolen, nu is het de stroom-opwekker  voor kasteel en bijgebouwen. Het grootste gedeelte van de wandeling loopt over het landgoed Staverden, de boerderijen welke zich hierop bevinden zijn herkenbaar aan de luiken met het gele wybertje en de rode stip.

Wandelend passeren wij dan het landhuis Leuvenem en zijn op weg naar hotel-restaurant “De Zwarte Boer”, daterend uit het jaar 1600. Het was toen een pleisterplaats voor handelsreizigers en koetsiers en passagiers van diligences.  De heuvels welke wij in dit gebied tegenkomen zijn oude stuifduinen, vroeger was dit net als het Hulshorsterzand een stuifzandgebied. Grafheuvels zijn er bijna vanzelfsprekend ook maar die liggen veel zuidelijker bij de Oude Garderenseweg, zes totaal aan weerszijden van het beekdal.

Kasteel Staverden noemt men ook wel de “Pauwenburcht”. In de oorspronkelijke leenakte is verplicht vastgelegd witte pauwen te houden en de staartveren te leveren aan de hertog van Gelre, een traditie welke nog altijd voortduurt, met dien verstande dat de veren nu aangeboden worden aan de Commissaris van de Koning, de heer Clemens Cornielje (juist deze week gaf hij te kennen, te stoppen, evenals zijn collega de heer JohanRemkes  van Noord-Holland) . Onze route komt langs de weide en de hokken, helaas zitten de pauwen opgehokt op enige afstand, niet vanwege de vogelgriep, maar regelmatig bezoek door roofdieren hebben deze pauwen slachtoffer gemaakt, derhalve blijven zij opgehokt tot hier een afdoende oplossing voor gevonden is.

Hopelijk zet het mooie weer door,  en de aangename temperatuur, zodat eind april genoten kan worden van het ontluikend groene gebladerte in de bossen van het landgoed en de tuinen hun kleurenpracht van de rododendrons laten zien.

Tenslotte nog iets over Wilma Dorgelo, op haar verzoek heb ik op 12 april het kasgeld opgehaald. De gedachte welke dan het eerst bij je opkomt is “Wilma  geeft het op, en gaat stoppen met de wandelgroep”, zij is geen Zeeuwse van oorsprong maar de spreuk Luctor et Emergo zou alleszins op haar van toepassing kunnen zijn. Van opgeven wil zij absoluut niets weten maar zegt wel dat een deelname dit jaar er voor haar niet meer inzit, zij heeft nog een lange weg te gaan zo beseft zij ook zelf. Het genezingsproces na een dergelijk zware ingreep heeft nu eenmaal tijd nodig, met kleine stapjes maakt zij progressie, gaat zonder hulpmiddel (rollator) van huis naar AH in de wetenschap dat er op weg daar naar toe volop terrasjes zijn om uit te puffen. Maakt nog wel gebruik van tafeltje-dekje, maar bijvoorbeeld niet meer van de thuiszorg, een kleindochter haalt van tijd- tot tijd de stofzuiger door het huis en zo komt van lieverlee haar zelfstandigheid weer terug. De Regenboog houdt zij nog ver van zich af, zo beweert zij hartstochtelijk. Namens de groep heb ik haar een voorspoedig herstel gewenst.

Namens Wilma, dank voor de bloemen en de hartelijke groeten, graag zie ik u op 26 april op de parkeerplaats van kerkcentrum de Ark, vertrek 10.00 uur.

 

 

Op de morgen van 22 februari, de laatste donderdag van de maand, was het zonnig winterweer. Het geringe aantal afmeldingen deed al ernstig vermoeden dat er op een behoorlijke opkomst gerekend kon worden. Zodanig zelfs dat bij mij het idee post vatte in de toekomst een bus te charteren, uiteindelijk stopte de teller bij 35, opnieuw een record. Omdat de aanwas voornamelijk te danken was aan mond-op-mond reclame vraag ik mij af, of een korte annonce in De Drontenaar nog wel noodzakelijk is.  Klokslag 10.00 uur vertrok de karavaan voor een 16 km lange wandeling naar Vierhouten, parkeerterrein bij hotel,restaurant, De Foreesten. In tegenstelling tot de polder had het in deze omgeving gesneeuwd, dat dooide overdag en vroor dan ‘s-avonds weer op, kortom diverse verraderlijke plekken op het parcours. De sporen van de storm op 3 en 18 januari waren ook nog duidelijk zichtbaar, en waar wij normaal halverwege het traject een pauze inlassen, deden wij dat nu al na 6 kilometer, dankbaar gebruik makend van de omgevallen naaldbomen. Van enig comfort met een aantal deelnemers van deze omvang waren deze bomen het maximaal haalbare. Een zitplaatsje is toch al nauwelijks mogelijk dus bleek dit de beste oplossing. De nog resterende 10 km werden daarna in één ruk afgelegd. Niet alleen de locale gladheid, maar ook de laatste kilometers in een beukenbos zonder duidelijke paden brachten helaas wat valpartijen teweeg. 

Al met al toch tevredenheid alom bij het bereiken van de finish, over de schoonheid van het parcours en de accommodatie in de Foreesten, waar men inmiddels op de hoogte was van het grote aantal deelnemers, 35 dus en niet de opgegeven 20. Het aantal gereserveerde tafels was aangepast en de kachel flink opgestookt. De sterke groei van het aantal deelnemende wandelaars zorgt echter ook voor onverwachte verrassingen. Bij het afrekenen in De Foreesten, ik ga zelf bij elke horecagelegenheid  altijd als laatste naar de kassa, werd ik toch verrast door de opmerking van de bediening omtrent het individueel betalen, haar werkgever stond dat eigenlijk alleen maar toe per tafel, bovendien hadden wij er voor gezorgd dat de parkeerplaats gedurende onze afwezigheid zodanig bezet was, dat daardoor adspirant klanten mogelijk doorreden. Ik heb mij als cliënt niet kritisch opgesteld  en de opmerkingen gelaten over mij heen laten komen. Het is in ieder geval noodzakelijk bij volgende wandelingen en afspraken met de horeca rekening te houden met de argumentatie zoals van de Foreesten en te informeren naar de huisregels.

   Maar hoe dan ook, wij moeten verder en de uitdaging voor maart komt er alweer met rasse schreden aan. Een eerste verkenning heeft inmiddels plaatsgevonden, gestart bij Hoeve Kindergoed aan de Nijkerkerweg te Ermelo, bij nader inzien uitermate geschikt als opstappunt maar horeca op niveau van rustpunt, dus zelf koffie of thee inschenken voor één Euro. Reden waarom geen plaatsing in de Drontenaar. Een meer geschikte plaats als start en finish voor dit klompenpad lijkt mij “Het Theehuis” ‘s-Heerenloo gevestigd aan de Slangenkamp 4, te Ermelo. Voorlopig hou ik dit adres aan, hier is parkeergelegenheid en de bediening vindt net als in de Dorpsboerderij te Dronten plaats door geestelijk gehandicapten.

Deze wandeling gepland voor 29 maart is een typisch “Klompenpad”, dus van geheel andere aard dan de twee voorgaande wandelingen van dit jaar. Bij de plaatsnaam Ermelo is het eerste waar je aan denkt, bos en hei, welnu dat is op dit parcours totaal niet van toepassing. De wandeling gaat door weilanden, langs akkerranden en over historische en nieuwe landgoederen in het buitengebied van Ermelo, grenzend aan de A28. In dit buitengebied bevinden zich de buurtschappen Telgt en Horst. Alles bepalend voor de sfeer hier is de combinatie van natuur en cultuur. De totale afstand is tussen 14 en 15 kilometer en eventueel te combineren met een aangrenzend klompenpad dat start in Putten, maar deze wandeling deden wij al eerder, namelijk in juni 2016, dit pad draagt de naam Norderpad.  

De laatste donderdag van de maand maart valt in de Goede Week, en heet dus Witte Donderdag. Ondanks het naderende Paasfeest houden wij vast aan het schema van laatste donderdagen. Graag zie ik u op 29 maart op de parkeerplaats bij de Ark, hou rekening met een wandeling over onverharde smalle paadjes langs weilandranden, stevig schoeisel en een goed humeur is daarbij een must. Tot dan.

De kop is eraf. De eerste wandeling in het nieuwe jaar 2018 zit er op. Voorafgaand aan de laatste donderdag waren er wel enkele telefoontjes geweest voor wat nadere informatie, verrassend weinig afzeggingen, noch per mail noch per telefoon, slechts vier. Maar een opkomst van drieëndertig wandelaars in deze periode van het jaar had ik zeker niet verwacht, een absoluut record. Het was goed wandelweer en ook de voorspellingen waren gunstig, er werd in ieder geval geen neerslag van betekenis verwacht en de storm was ook alweer een week geleden. Geen wateroverlast meer, helaas waren er wel een aantal paden door bosbouw flink vernield en werd de weg versperd door omgewaaide bomen. Het parcours was door deze omstandigheden al redelijk zwaar zodat wij de route dwars door het Beekhuizerzand hebben gewijzigd door over het fietspad te lopen en niet door het mulle zand. 

Soms moet je met de horeca geluk hebben, dat bleek o.a. met onze afsluiting van 2017 in Lands End, één week na ons bezoek besloot de uitbater het etablissement definitief te sluiten. Ook aan de finish van onze laatste wandeling bleek geen horeca in de buurt en waar die wel was kwam helaas de openingstijd niet met ons overeen.

Omdat ik op 20 januari de respectabele leeftijd van 75 jaar had bereikt, bood ik aan een kopje koffie of thee met appeltaart te nuttigen in de Dorpsboerderij te Dronten en nodigde alle 33 deelnemers daartoe uit. Vrijwel iedereen heeft hier gebruik van gemaakt, dankbare herinnering bewaar ik hier aan en zeker ook het spontane luidkeels “Lang zal ie leven”. Het was een geweldige afsluiting van een fraaie wandeling en uitermate gezellige nazit.  

Genoeg over januari, we moeten door, het is alweer februari en een volgende wandeling moet weer gepland worden. De grote jongens hebben zich ook al weer aangemeld, de Nijmeegse 4Daagse, inschrijven vanaf 5 februari en natuurlijk ook de Bloesemtocht te Geldermalsen op 21 april, deze laatste wordt voor mij de 15e keer.Belangrijker echter is de 55+Wandelgroep, wat gaat die doen?, voor 22 februari is er een wandeling gepland in Vierhouten van maar liefst zestien kilometer.

In Vierhouten komt de groep niet voor de eerste keer, Hotel de Foreesten is voor ons een bekend etablissement en daar maken wij dan ook gebruik van de parkeergelegenheid aan de Gortelseweg 8, 8076PS Vierhouten. Raakvlakken met eerdere wandelingen in deze omgeving zijn er pas aan het eind van de 16 km. Als het weer een beetje meezit belooft dit een fraaie bos- en heidewandeling te worden, door een “Stiltegebied” dat zijn naam terecht eer aan doet. Een oorlogsmonument met een heel bijzondere geschiedenis is het zgn. Verscholen Dorp, een schuilplaats voor onderduikers in de bossen. Gemiddeld waren er 80 tot 100 onderduikers te vinden, joodse families, gestrande piloten. Drie nagebouwde hutten staan er nu nog. Helaas is het dorp in oktober 1944 ontdekt, van de toen aanwezige 86 personen zijn er acht niet weten te ontkomen en gefusilleerd. 

Een groot gedeelte van het parcours brengt ons door prachtige beukenbossen van Kroondomein Het Loo, helaas heeft de storm van 18  januari ook hier behoorlijk huisgehouden zo bleek tijdens de verkenning van 7 februari, wanneer in de veertien dagen daarna geen maatregelen zijn getroffen, dan hebben wij toch wel een probleem. Het zijn namelijk niet twee of drie bomen die het loodje gelegd hebben, nee het zijn er tientallen. Ik zoek nog naar een alternatief. Voor sommigen onder u kan het heidegebied Tonnetjesdelle herinneringen oproepen, van “hier waren wij eerder”, nu echter lopen wij daar in tegengestelde richting en zal het geheugen pas een signaal geven bij het zien van een (mini)piramide en waterwerken op dit heidegebied.

Het laatste gedeelte van de wandeling voert ons door het Vierhouter Bos, ook hier waren wij eerder maar kwamen van een andere kant, lastig te vinden zijn de paden , veel afgestorven blad en dode takken. Zorg voor goed en stevig schoeisel, noodzakelijk, zeker als de ondergrond hard is door de vorst. Ook deze keer heeft Maarten Heijenk van de Drontenaar weer aandacht besteed aan onze wandeling, hij heeft de annonce op hun website ondersteund met een filmpje over Hoog Soeren, ook dat valt onder Kroon Domein het Loo. Zij die al langer met ons meelopen zullen de beelden van dit filmpje ongetwijfeld herinneren. Kijk er eens naar, van harte aanbevolen. Gewoontegetrouw verzamelen wij weer op de parkeerplaats bij kerkcentrum De Ark op 22 februari, vertrek 10.00 uur.