Jan's Wandelblog

Bijna dreigde het te mislukken, ik bedoel de organisatie van  de laatste wandeling van het jaar 2017.  Traditioneel wordt deze verzorgd door de dames Wilma & Jenny.  Er waren al wat suggesties gedaan, maar door de plotselinge ziekenhuisopname van Wilma, eerst in Lelystad en later in Almere stagneerde het proces. Wilma moest afhaken vanwege haar ziekte en al snel bleek dat deze betrekkelijk langdurig van aard zou zijn. Het laatste contact via Whatsapp dat ik met haar had dateert van 2 januari, waarin zij schrijft nog minimaal veertien dagen in het ziekenhuis te moeten verblijven en dat daarna een revalidatieproces op gang gebracht gaat worden. Wij wensen haar een gezond 2018 en een voorspoedig herstel toe.

Ondanks deze tegenvaller heeft Jenny de draad opgepakt en is aan de slag gegaan met een van de eerder genoemde suggesties. Zij koos voor de Roggebotstaete en ter afsluiting Café Restaurant Lands End.

Op 21 december 2017 hadden zich ondanks de dikke mist 27  enthousiaste wandelaars verzameld bij de Ark. Met zeven auto’s bleek de parkeergelegenheid bij het Jacob Vislaantje te klein en trokken wij door naar de verderop gelegen parkeerplaats bij het Kabouterbos van Hans&Grietje. De bospaden van het Roggebotse bos waren behoorlijk glibberig en al snel bleek dat menigeen ondanks de min- of meer thuiswedstrijd, niet echt bekend was met het wel- en wee van de Roggebotstaete en zagen daar voor het eerst een proeftuin met o.a. boerenkool in de kleur van rode kool. Ondanks de mist werden wij toevallig geconfronteerd met een schapenhoedster en een kudde van het Drentse ras, volop in bedrijf met haar Bordercollie. Van haar kregen wij een uitgebreid verslag, dat leek afgesproken werk maar dat werd door Jenny hevig ontkend. 

Bij Cafe Restaurant Lands End werden wij zoals altijd, nu al voor de derde keer, zeer warm ontvangen en kon eenieder zijn/haar lunch naar eigen smaak en behoefte bestellen. Tijdens de lunch viel mij een toespraak te beurt met zeer warme woorden door Henk van Gijssel, ook mocht ik de nodige blijken van waardering ontvangen. Na een hartgrondig afscheid togen wij huiswaarts, op naar Kerstmis en de Jaarwisseling. 

 

Zo zijn wij in 2018 aangeland en staat er een nieuw seizoen voor de deur. De Drontenaar heeft hier al aandacht aan besteed en Maarten Heijenk plaatste daar redactioneel een alleraardigst filmpje bij. Van harte aanbevolen, zeer de moeite waard. Op donderdag 25 januari vertrekken wij naar de Hierdenseweg 19 te Hulshorst. De locatie is de parkeerplaats van het Leuvenemse Bos ten zuiden van de A28 te Hierden. De route is een uitzonderlijk mooie boswandeling, direct na de start geflankeerd door een betoverend mooie Leuvenemse Beek.

Een aanrader is, zorg voor goed deugdelijk schoeisel, bospaden kunnen in deze tijd van het jaar bijzonder glibberig en drassig zijn. Markant punt tijdens de wandeling is de bijzondere begraafplaats “Sonnevanck” gelegen midden in het bos.

Een grote tegenstelling met de slingerende bospaadjes door het Leuvenemse en Harderwijker bos, is het Beekhuizerzand, in 2004 ontdaan van de vele vliegdennen welke de zandverstuivingen belemmerden. Nu heeft de natuur weer vrij spel en is het gebied indrukwekkend door het stuifzand. Wandelen op een brede zandweg met diepe sporen in dit gebied, mag je gerust als “zwaar” betitelen, maar absoluut de moeite waard. Er is wel een omtrekkende beweging te maken maar de mentaliteit van de deelnemers heeft mij geleerd dat zij zich veel liever onverschrokken in deze zandbak storten. 

Helaas is er een risico verbonden aan de keuze van deze route. Wanneer de stroming van de Leuvenemse Beek zich keurig aan haar oevers houdt, dus daar binnen blijft stromen en meanderen, is er niets aan de hand en blijven de wandelpaden drassig maar begaanbaar. Het kan echter ook anders, zo mocht ik ervaren  en treedt het snelstromende beekje ruimschoots buiten haar oevers en wel zodanig dat omlopen zelfs niet mogelijk is.

Natuurmonumenten adviseert dan via geplaatste bordjes, terug te gaan en wachten op betere tijden. Het beste dus maar van hopen. Een gezellige nazit, zoals te doen gebruikelijk bij de lokale horeca, is helaas ook een probleem. In de buurt bevinden zich, “Onze Woudstee”, “Hof van Hulshorst”, “De Veluwse Huijskamer”, hun openingstijden lopen helaas niet synchroon met de tijd waarop wij meestal de wandeling beëindigen. Een oplossing hiervoor wordt nog over nagedacht, voorop staat echter dat de toestand van het terrein op de door ons geplande datum toegankelijk is. IJs en weder dienende zien wij elkaar op 25 januari op de gebruikelijke verzamelplaats, parkeerterrein bij kerkcentrum “De Ark” vertrek 10.00 uur. 

Künftige Ereignisse werfen ihre Schatten voraus, zegt de Duitser. Dat beloofde dus absoluut niet veel goeds voor de bijna laatste wandeling van 2017. Het was de hele week al pokkeweer, alle dagen regen en ook voor donderdag zag het er niet al te best uit. Bovendien waren de afmeldingen ook niet van de lucht, dat begon ‘s-zondags al na de kerk en daarna dagelijks via mail en telefoon. Uiteindelijk liep dat op tot wel zestien (teleurgestelde) deelnemers. De verwachtingen waren derhalve niet al te hoog gespannen toen ik op donderdag 30 november naar Dronten reed. Het weer viel uiteindelijk ontzettend mee, het was droog en slechts lokaal kon er enige neerslag verwacht worden. Aangekomen bij de Ark moest ik nog een tweetal annuleringen incasseren maar uiteindelijk kon de karavaan toch nog met welgeteld 24 mensen richting Garderen vertrekken, zoals altijd om 10.00 uur exact.  Aangekomen bij Camping “De Hertshoorn” stond daar plotsklaps familie, zwager Pieter uit Ede had de weblog gelezen en dacht kom,

Garderen is niet al te ver hier vandaan laat ik de boel eens gaan verrassen, uiteraard na overleg en toestemming van mijn schoonzus. Het leek hem een mooi parcours en wilde wel eens een dagje mee, zo kwam het totaal aantal deelnemers toch nog op een respectabel aantal van 25.

Alle jaren (vanaf 2009) dat ik dit dankbare werk nu mag doen, had ik vrijwel geen bemoeienis met de allerlaatste wandeling van het jaar, die van december. De assistentes Wilma en Jenny organiseerden  een niet al te lange wandeling gecombineerd met een meestal leerzame onderbreking, zoals Natuurpark Lelystad, Ikonen museum Kampen, Museum Smederij “De Hoefhamer” Elburg en vorig jaar nog de geweldige rondleiding in Hasselt onder de deskundige leiding van de broer van Wilma Dorgelo. Eind november kwam er helaas een bericht door dat Wilma vrij ernstig ziek was en naar aanleiding daarvan opgenomen was in het ziekenhuis van Almere. Omdat berichtgeving van het ziekteverloop slechts sporadisch en zeer summier doorkomt lijkt het mij beter daar nu niet veel over te zeggen.

Omdat de tijd toch wel begon te dringen heeft Jenny gekozen als doel voor de wandeling het landgoed Roggebotstaete, een 52 ha groot terrein dat ontwikkeld wordt tot een natuurgebied.

Dit gebeurt door beroepsmensen- alsmede vrijwilligers, het uiteindelijke doel is een voedsel producerend natuurgebied waarop het Drentse heideschaap, Mangalitsa varkens, Brandrode runderen alsmede bijenvolken gedijen. De gemaaide wandelpaden over het landgoed nodigen uit om een wandeling te maken of gewoonweg uit te waaien. Onze wandeling gaat starten in het Roggebotse bos bij het zgn. Jacob Vis laantje, genoemd naar een voormalig medewerker van Staatsbosbeheer. Over de lengte van de wandeling ben ik verder niet geïnformeerd, ook niet over de parkeermogelijkheid. 

Traditiegetrouw wordt het jaar door de 55+ wandelgroep afgesloten met een gezamenlijke lunch, voor de derde keer is de keuze gevallen op Café-Rest. Lands End aan de Vossemeerdijk in Ketelhaven. Jenny is daar zeer hartelijk ontvangen zo mailde zij mij en heeft de afspraak gemaakt dat eenieder  naar eigen smaak een lunch kan bestellen en uiteraard naar eigen beurs, net als bij eerdere gelegenheden. Graag zie ik u op donderdag 21 december op de parkeerplaats bij kerkcentrum de Ark. Wij vertrekken dan zoals altijd 10.00 uur exact.

Mocht u om welke reden dan ook bij deze laatste wandeling van 2017 verhinderd zijn, dan wens ik u een Zalig Kerstmis en voor 2018 een voorspoedig jaar.

 

 

 

Het zou een grijze dag gaan worden, 28 oktober 2017, zo hadden de weergoden ons voorspeld. De voortekenen zagen er echter geheel anders uit. Slechts een tweetal afzeggingen hadden mij bereikt, Dimphey was nog niet hersteld van haar voetblessure en Eric was wel op de weg terug maar zeker nog niet in staat om verder dan zeven kilometer te wandelen, zo liet hij mij telefonisch weten. Hij had er wel vertrouwen in dat deelname in november mogelijk was, dat dan weer wel. Bij het appèl op de parkeerplaats bleek dat ook Riet verhinderd was. Van alle kanten kwamen toch mensen aanlopen en bij vertrek om exact 10.00 uur was het aantal opgelopen tot wel dertig, voorwaar een record, nooit eerder waren er zoveel deelnemers voor een wandeling.

Tien meer zelfs dan het opgegeven aantal bij de horeca Café Rest. Kappers.

Vandaar maar een belletje gepleegd op het rustpunt De Horte, “Het is ietsje meer”!, mag dat?  Dat bleek geen probleem, er was voor iedereen plaats aan het einde van een mooie wandeldag, een beetje zon en geen spat regen.

Voor de volgende keer op 30 november, teken ik daarvoor.

Dan gaan wij weer naar een totaal andere omgeving en staat Garderen in de planning. Een traject van 13 of 19 kilometer, maar wij kiezen dan altijd voor 13 km om binnen de limiet te blijven, het gedeelte “de hei” slaan wij daarmee  over. Een rondwandeling welke start en eindigt bij camping De Hertshoorn, Putterweg 68-70, Garderen. Het uitgestrekte Speulderbos, in de volksmond het bos der Dansende Bomen genoemd, behoort tot een van de oudste bossen van Nederland. De grillige vormen van de eiken- en beukenbomen hebben het bos deze naam bezorgd. Door deze vorm en vaak nevelige sfeer lijken de stammen te bewegen. Het grootste gedeelte van de wandeling gaat over onverharde bospaden, die kunnen in deze tijd van het jaar behoorlijk modderig zijn, zorg dus voor goed schoeisel en denk om de boomwortels, zitten nu vaak onder het afgevallen blad.

Boomkunstenaar Harry Leurink is in 2006 creatief in dit bos bezig geweest en heeft een viertal reuzen insecten uitgesneden in afgestorven beukenstammen, na ruim tien jaar zijn er inmiddels drie gesneuveld, de duizendpoot, de mestkever en het vliegend hert, alleen de boktor staat nog fier overeind.

Beroemd is de legende over het Solse Gat, op die plek stond eens een machtig klooster, de bewoners hadden echter hun ziel aan de duivel verkocht en leidden een leven van overdaad en weelde. Op een stormachtige Kerstnacht, na een hevige donderslag, verdween het klooster en ontstond er een diepe kuil. Nu nog steeds  komt er om middernacht uit de diepte een schor, aanzwellend geluid van klokken en stijgt een blauwe gloed op. Te ontwaren zijn de geesten van de monniken, gebogen wandelend rond het gat, zodra het daglicht verschijnt verdwijnen zij even plotseling als zij gekomen zijn en is het of er niets gebeurd is.

 

Franz Schubert had ooit een symphonie “Die Unvollendete” (de onvoltooide), welnu die had de Wandelgroep 55+ ook, dat was bepaald geen symphonie, exact vijf jaar geleden, november 2012 was er ook voor deze route gekozen en verdwaalden wij volkomen in dit Speulder Bos, volledig afgeweken van de route zijn wij toen op kompas een doorsteek gaan maken en de kortste weg terug naar de camping gekozen.

Daardoor misten wij, althans dat vind ik zelf, het fraaiste stuk. Dat zijn de zgn. Duinen, een bebost gebied hoog boven het maaiveld . Ook hier zit het venijn weer even in de staart. Ik was toen al direct voornemens ooit nog eens deze route in zijn geheel over te doen en dat gaat er nu van komen. Dit verklaart dan ook de titel van mijn betoog “REVANCHE”!!

Omdat Camping De Hertshoorn in deze tijd van het jaar geen horeca faciliteiten bezit, gaan wij na afloop naar restaurant De Bonte Koe aan de Koningsweg 2 en sluiten daar de wandeling af. De laatste wandeling van het jaar is nooit op de laatste donderdag i.v.m. de feestdagen, wij sluiten gebruikelijk het jaar af met het nuttigen van een gezamenlijke lunch na een korte wandeling van ongeveer vijf à zes kilometer. De inmiddels besloten datum is 21 december geworden en omdat de organisatie meestal bij de dames berust zijn mij nog niet meer details bekend. Tot ziens op 30 november bij de parkeerplaats van kerkcentrum De Ark, vertrek 10.00 uur exact.