RODE KRUIS BLOESEMTOCHT 2019

Als je voor de 16e keer deelneemt aan de jaarlijkse Rode Kruis Bloesemtocht in Geldermalsen denk je dat je alle weertypes wel een keer hebt meegemaakt, niets bleek echter minder waar op zaterdag 13 april 2019.

Reveille om 04.30 uur. Deze keer hoefde ik niet via Biddinghuizen, Riet Blonk was jarenlang mijn vaste maatje, maar deze keer moest zij helaas voorbij laten gaan vanwege hartklachten en is in afwachting van een oproep voor het aanbrengen van een pace-maker. Goed- en wel onderweg om 05.10 uur gaf de Tomtom aan dat de verwachte aankomsttijd 06.15 uur zou zijn, nou dan maar kalm aan doen. Toch stonden er al aardig wat auto’s toen ik aankwam op het parkeerterrein (weiland) P3. Ik mocht plaats nemen in het 3e rijtje. Goed onthouden waar je staat want bij terugkomst ziet het terrein er weer heel anders uit en is het ontzettend vervelend als je je eigen auto niet zo snel terug kan vinden.

Uiteindelijk in de veilinghal om 06.45 uur moest ik nog een kwartiertje wachten op het startschot van 07.00 uur. Al na 100 meter werd mij de traditionele ijskoude Kanzi appel in de hand gedrukt. De temperatuur was nog onder 0 graden C, dus de appel kon nog wel even wachten.

Alle afstanden gaan vervolgens na de Lingedijk op de eerste boomgaard af, daar aangekomen werd ik getroffen door de feeërieke aanblik van de fruitbomen, dit had ik nog niet eerder meegemaakt. In mijn enthousiasme wilde ik een close-up maken van de ingekapselde bloesem, waarbij ik even vergat dat de sproeiers van de beregeningsinstallatie op volle oorlogssterkte bezig waren. Ik werd van achter aangevallen en kreeg de volle laag.

Niet echt fijn om mee te beginnen, vrieskou en flink nat, ik zou nog voldoende mogelijkheden krijgen voor revanche. De gekozen afstand was 30 km en deze gaat samen met 11-16- en 20 km in oostelijke richting d.w.z. naar Buren. De andere afstanden zoals 25 en 40 km gaan westwaarts naar Beesd, Rhenoy, Acquoy en Asperen. De eerste plaats op mijn route was Tricht o.a. bekend van de windhoos 50 jaar geleden, welke acht mensen het leven kostte veel slachtoffers en een enorme schade aanrichtte. Grappenmakers hadden enkele wegwijzerbordjes verwijderd, reeds ontdekt door de organisatie maar voor mij en de vroege starters inmiddels te laat waardoor een kilometer omlopen het gevolg was. Via Buurmalsen waar ook overal volop beregend werd, ging de route naar Buren. Dat beregenen gebeurt overigens niet voor alle fruitbomen, pruimen en kersenbloesem kunnen niet tegen teveel water. Als alternatief worden grote kachels door de boomgaard gereden, of folie over de bomen gespannen. Zelfs windturbines die warme lucht door de bomen jagen, sommige telers zetten vuurpotten neer, die worden aangestoken en houden de temperatuur iets omhoog. Het is voor de fruitteler een hectische tijd.

Als ik de 30 km afstand met Riet Blonk liep hielden wij altijd een rust- en koffiepauze bij camping de Karekiet in Buren. De route liep ook nu dwars over deze camping, maar koffie ho maar.

Dus geen rust en door naar Erichem, dat was precies de helft n.l. 15.6 km. Altijd zat daar bij een pleintje voor de kerk een blaaskapel te spelen, nu waarschijnlijk vanwege de bezuiniging alleen een Hammondorgel, die nog net niet speelde over twee motten in een oude jas of een gele crocus en een witte hyacint, anders zou ik ook nog denken dat mijnheer Cor Steijn achter het klavier zat. Na een kop koffie en de gebruikelijke appeltaart, met een grote boog weer naar Buren, de plaats welke een grote verbondenheid met ons vorstenhuis heeft, wat o.a. blijkt uit de schuilnamen van Koningin Wilhelmina en toen nog Prins Willem-Alexander. De route liep geheel om Buren heen en niet meer zoals voorgaande jaren er dwars doorheen.

Het volgende rustpunt was jaarlijks bij een outdoor-sportcentrum genaamd ’t Wilgje, altijd gezellig, veel horeca, mooie (blue-grass) muziek en fatsoenlijke toiletgelegenheid. Helaas dit jaar niets van dat alles. De temperatuur was inmiddels ruim boven het vriespunt en het beregenen uiteraard gestaakt, maar de gevolgen op de bodem duidelijk zichtbaar, grote plassen en waar geen gras stond flinke modderpoelen, gevolg natte voeten. Deze toestand lijkt mij voor zo’n fruitboer ook rampzalig wanneer hij zijn boomgaard als doorgangstraject ter beschikking heeft gesteld.

Dat deze tocht populair is bij de deelnemers mag wel blijken uit het geregistreerde aantal van 34.542 . Velen gebruiken de Bloesemtocht als testcase of training voor de Nijmeegse 4daagse.

Om 12.30 kon ik het thuisfront melden dat ik de Fruitmasters veilinghallen in Geldermalsen bereikt had, nog even uitklokken en de pin met cijfer 16 in ontvangst nemen. Uiteraard de traditionele aardbeien gekocht en op naar parkeerterrein P3 waar ik de auto snel gevonden had.

Wat leuk, Riet Blonk belde mij vanmorgen, zij was nieuwsgierig hoe de dag verlopen was. Nadat ik haar het e.e.a. had uitgelegd vertelde zij dat a.s. vrijdag 19 april, Goede Vrijdag, zij geholpen gaat worden met een pace-maker. Wat een mooi bericht om mee te besluiten. Kunnen wij volgend jaar, 18 april 2020 toch weer samen.

Sterkte Riet, toi,toi,toi en fijne Paasdagen.